Κύριε διευθυντά
Στις 14/11/2021 σας απηύθυνα επιστολή με τίτλο «Οι φαύλοι κύκλοι και οι φαύλοι εφαπτόμενοι», όπου περιέγραφα εν συντομία τους φαύλους εναγκαλισμούς του κ. Πούτιν με τους κ. Ασαντ, Ερντογάν και Λουκασένκο, τον οποίο μάλιστα υποστήριξε απροκάλυπτα στην πρόσφατη τότε ανθρωπιστική κρίση στα σύνορα της Πολωνίας, και κατέληγα… «Ο κ. Πούτιν μετά των φίλων του (πες μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι), δεν εφάπτονται απλώς, αλλά συναποτελούν το ήμισυ τουλάχιστον του φαύλου κύκλου…», εννοώντας ότι και η Δύση δεν είναι (και οπωσδήποτε δεν υπήρξε) αμέτοχη των παρεμβάσεων των ισχυρών επί των αδυνάτων, που χαρακτηρίζουν ανέκαθεν την πραγματικότητα.
Η επιστολή μου εκείνη, προς λύπη μου, δεν δημοσιεύθηκε, δικαιολογημένα ίσως, για λόγους σκοπιμότητας, λόγω της επίσκεψης του κ. Μητσοτάκη στη Μόσχα, που πραγματοποιήθηκε ύστερα από λίγο.
Ακούγοντας όμως το διάγγελμα του κ. Πούτιν και όσα παιδαριώδη ανέφερε για τους λόγους που τον αναγκάζουν να παρέμβει τόσο απροκάλυπτα στην Ουκρανία, αισθανόμενος ότι επαληθεύθηκα στην κρίση και στα σχόλιά μου για τον εν λόγω ηγέτη, δεν μπόρεσα να αποφύγω τους συνειρμούς με τον μυστακοφόρο εκείνο του ’30, που οδήγησε τον κόσμο στην καταστροφή… αν και φαντάζομαι ότι ο κ. Πούτιν θα αρκεστεί στη μισή Ουκρανία, το πολύ πολύ, αν βρει μεγάλη αντίσταση, να φτάσει μέχρι το Κίεβο!
Ετσι, για να τους τιμωρήσει!
Σκέφτομαι με δέος τι σκέψεις άραγε περνούσαν από το μυαλό του κ. Πούτιν, τη στιγμή που του εξηγούσαμε την αδικία που γίνεται στην Κύπρο…
