Κύριε διευθυντά
Πρωτοσέλιδη κεντρική είδηση στην «Καθημερινή» της 19-2-2022: «Χωρίς αναστολή οι ποινές για εγκλήματα οπαδικής βίας». Πρόκειται για μια ακόμα περίπτωση, καλοπροαίρετης αλλά επιπόλαιας, παρέμβασης της διοικήσεως (κυβέρνησης) στην απονομή της δικαιοσύνης με παρεμβολή της νομοθετικής λειτουργίας. Η λύση αυτή επιλέγεται με βάση την τρέχουσα επικαιρότητα για τον καθησυχασμό της κοινής γνώμης, εξαιτίας του τρόπου απονομής της δικαιοσύνης.
Κώδικες που έχουν συνταχθεί έπειτα από πολύχρονη επεξεργασία από επιτροπές επίλεκτων νομομαθών τροποποιούνται «στο πόδι» υπό την πίεση εντυπωσιακών πρωτοσέλιδων τίτλων, θεαματικών, θορυβωδών και πολυπρόσωπων τηλεοπτικών συζητήσεων και σχολιασμών περί της όντως υπάρχουσας οπαδικής, ενδοοικογενειακής και πάσης άλλης βίας, των γυναικοκτονιών, της σεξουαλικής κακοποίησης, ρατσιστικών φαινομένων κ.ο.κ.
Ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής συνιστούσε στους υπουργούς που επεκαλούντο την ανάγκη νομοθετικής ρύθμισης για την επίλυση προβλημάτων να ενεργήσουν βάσει της κειμένης νομοθεσίας, η οποία σχεδόν πάντοτε ήταν επαρκής. Η ευκολία της δημοφιλούς –και πολλές φορές επώνυμης (π.χ. νόμος Πεπονή)– «κατά περίπτωσιν» νομοθετικής ρύθμισης καλύπτει ως επί το πλείστον την αποφυγή της ίσως ανεπιθύμητης εφαρμογής της ισχύουσας νομοθεσίας ή της επίπονης προσπάθειας για την κατάλληλη εφαρμογή της από τα αρμόδια κρατικά όργανα.
Το σοβαρότερο πρόβλημα (που αποσιωπάται) αφορά κυρίως τους άμεσους εφαρμοστές του ποινικού νόμου, που έχει και τη μεγαλύτερη δημοσιότητα, δηλαδή τους δικαστές. Η ερμηνεία των νόμων διαθέτει πλουσιωτάτη φαρέτρα, αν θέλει κανείς να τη χρησιμοποιήσει για την προσήκουσα εφαρμογή της προς τη σωστή κατεύθυνση, κάτι που δυστυχώς σπανίζει. Αντ’ αυτού τελευταίως σχεδόν όλες οι καταδίκες επιβάλλονται προκλητικότατα «με αναστολή» και ο σπανίως καταδικαζόμενος οπαδός του οποιουδήποτε «μπάχαλου» πάει κατευθείαν σε κάποια διαδήλωση που οπωσδήποτε θα κυκλοφορεί.
Διερωτάται κανείς αν το δικαστικό σώμα αντιλαμβάνεται ότι όλες αυτές οι «επ’ ευκαιρία» ρυθμίσεις, που προκαλούνται από τη δική του ακατάλληλη (δεν βρίσκω πιο ανώδυνη έκφραση) ερμηνεία και εφαρμογή των ισχυόντων νόμων, αποτελούν κόλαφο για τον τρόπο χειρισμού της ισχύουσας νομοθεσίας και απονομής της δικαιοσύνης από τα όργανά της. Οι επιλεκτικά και πάντοτε ανεπίτρεπτα λαλίστατες συνδικαλιστικές ενώσεις των δικαστικών λειτουργών «περί άλλα τυρβάζουν».
