Kύριε διευθυντά
Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία αποτελεί το κορυφαίο γεγονός της έως σήμερα ευρωπαϊκής ιστορίας στον 21ο αιώνα και αυτό διότι συνιστά τη σπουδαιότερη ευκαιρία αφύπνισης της Γηραιάς Ηπείρου, προς τον σκοπό της χαλύβδωσης και της ουσιαστικής υπεράσπισης των ιδανικών της. Ζούσαμε χρόνια με την ψευδαίσθηση ότι αυτά που κραδαίνουμε ως ιερά, τη δημοκρατία, την ισονομία, την ελευθερία, τα ασπάζονται όλοι ανά την υφήλιο – πως αποτελούν αξίες αυταπόδεικτες και δεδομένες. Η κρίση στα ανατολικά με την ακραία ρωσική επιθετικότητα σε πλήρη εξέλιξη διέψευσε εύγλωττα τους ευσεβείς μας πόθους.
Για πρώτη φορά, η Ευρώπη κινείται συντονισμένα και αποφασιστικά έναντι ενός επίβουλου, όχι μόνον από συμφέρον –αυτό ίσως επέτασσε την πρόσκαιρη έστω καταλλαγή– αλλά από συλλογική ηθική επιταγή. Παρακολουθούμε στιγμές αντίστοιχης πανευρωπαϊκής αλληλεγγύης με εκείνες του φιλελληνισμού των αρχών του 19ου αιώνα. Τότε όπως και σήμερα, στο όνομα των ιδεών του Διαφωτισμού, που τρέχουν στις ευρωπαϊκές φλέβες μας και βρίσκονται στη ρίζα της Ευρωπαϊκής μας Ενωσης. Η Ουκρανία ζητάει να γίνει μέλος της Ε.Ε., την ώρα που βρίσκεται σε εχθρικό κλοιό. Εχουμε χρέος απέναντι στην Ιστορία και στις επόμενες γενιές να πούμε το μεγάλο «Ναι».
Από την Ιρλανδία μέχρι την Κύπρο, από τη Φινλανδία μέχρι την Πορτογαλία και από τα Κανάρια Νησιά μέχρι τα ανατολικά της Πολωνίας και τις ακτές της Ρουμανίας, από τη Μάλτα των Ιπποτών μέχρι το ακριτικό Καστελλόριζο, είμαστε όλοι οι Ευρωπαίοι πεπεισμένοι για την αξία της ειρήνης, της δημοκρατίας, της ισονομίας, των ίσων ευκαιριών, του σεβασμού, της ελευθερίας, της αξιοπρέπειας του ανθρώπου. Αυτά εντέλει αποτελούν τη βάση της Ενωσης.
Τώρα είναι ώρα για το μεγάλο βήμα, αυτό που από οικονομική ένωση με συνομοσπονδιακούς αστερίσκους θα καταστήσει την Ευρωπαϊκή Ενωση υπερδύναμη, διεθνώς υπολογίσιμη οντότητα καθ’ εαυτήν. Ποτέ άλλοτε δεν υπήρξαμε ως Ε.Ε., κ. διευθυντά, με τέτοιο παραστατικό τρόπο απάγκιο ελευθερίας, πραγματικός φάρος δημοκρατίας, από ό,τι σήμερα, όταν ο πρόεδρος Ζελένσκι της Ουκρανίας αναζήτησε σε μας άσυλο από την τυραννία που τον απειλεί. Ο ουκρανικός λαός μπορεί να μην κατέκτησε μια θέση στην Ε.Ε. με βάση τα κριτήρια ευθυγράμμισης. Οφείλουμε να του τη δώσουμε για το αίμα του, με το οποίο προάσπισε θαρραλέα τις αξίες, θεματοφύλακας των οποίων θέλουμε να θεωρούμαστε εμείς στην Ε.Ε. Αυτή είναι η προσφορά του ουκρανικού λαού στην Ε.Ε. Η ευκαιρία να γίνουμε στ’ αλήθεια μέλη μιας Ενωσης και περήφανοι γι’ αυτήν.
Κλείνω με τούτο: παρακολούθησα πρόσφατα στη Βρετανία μια εκδήλωση-στρογγυλή τράπεζα σχετικά με τον ρωσο-ουκρανικό πόλεμο. Στην εκδήλωση συμμετείχε μέσω βιντεοκλήσης, μία νέα γυναίκα, σύμβουλος εξωτερικής πολιτικής του αναπληρωτή πρωθυπουργού της Ουκρανίας. Ο συντονιστής τη ρώτησε: «Αν πέσει το Κίεβο, τι είδους καθεστώς πιστεύετε ότι θα εγκαθιδρύσει η Ρωσία στη χώρα;» και εκείνη απάντησε: «Είναι αδύνατον να εγκατασταθεί καθεστώς-μαριονέτα στη χώρα μας. Γιατί μόλις γίνει κάτι τέτοιο, όποιος συνηγορήσει σε αυτή την εξέλιξη θα ξέρει ότι δεν θα έχει να αντιμετωπίσει σαράντα εκατομμύρια πολίτες αλλά σαράντα εκατομμύρια εχθρούς. Απέναντι σε ένα καθεστώς-καμικάζι, θα είμαστε ενωμένοι». Ποιο άλλο κριτήριο πρέπει να πληρωθεί και ποια άλλη απόδειξη να δοθεί για να θεωρηθεί η Ουκρανία
αντάξια της Ευρώπης;
