Κύριε διευθυντά
Σε μέρες που βιώνουμε μια ικανή δόση από το «ακούειν πολέμους και ακοάς πολέμων» (Ματθαίου, κδ΄ 6-8) και παίρνουμε έντονη γεύση από «πολέμους και ακαταστασίας» (Λουκά, κα΄ 9-11), προβληματισμένοι για τις «νέες εποχές» που μάλλον ήρθαν για να μείνουν, διαβάσαμε το άρθρο του κ. Κώστα Λεονταρίδη «Επιστήμη-Θρησκεία, Αποκάλυψη πότε;» («Καθημερινή», Απόψεις, 23.2.2022). Ευχάριστη η πνευματική διέξοδος που μας προσφέρθηκε από το εν λόγω κείμενο και απολαύσαμε τον συγγραφικό κάλαμο, που απλά και ευχάριστα μπήκε σε εδάφη απαγορευμένα και αχαρτογράφητα. Ευτυχώς δεν ελήφθη εν προκειμένω υπ’ όψιν το γνωστόν.
«Συ δε μένε εν οις έμαθες και επιστώθης» (Παύλου προς Τιμόθεον Β΄) και ο δημιουργός αναπτύσσει τις απόψεις (ή και θέσεις) του χωρίς να ζητάει την άδεια των ειδημόνων του χώρου. Η ενδιαφέρουσα σύνθεση πραγματικότητας και επιστημονικών δεδομένων με λόγο της «Αποκάλυψης», ανοίγει το φως του σκοτεινού δωματίου της «αναντίρρητης υποταγής» στον τύπο της συρματοπλεγμένης παράδοσης, δίνοντας διέξοδο για έρευνα σε δρόμους και μονοπάτια του νου, απαγορευμένα ακόμα σε όσους ανέχονται σχετικές απαγορεύσεις. Σήμερα, θεωρητικά τουλάχιστον, ισχύει το «audi et alteram partem» (άκουσε και την άλλη γνώμη).
Αρα, δεν κινδυνεύει ο αρθρογράφος να βρεθεί «έκπτωτος, απογυμνωμένος εκ πάσης τιμής και αξίας», με κανένα βαρύ «ανάθεμα» στις πλάτες και με πράγματα που καμιά σχέση δεν έχουν με «Ιησούν Χριστόν και τούτον Εσταυρωμένον». Εγκάρδια συγχαρητήρια για τη γραφίδα! Vade in pace (Πορεύου εν ειρήνη)!
