Κύριε διευθυντά
Παλιότερα με ένα γαλαντόμο καλημέρα ή καλησπέρα ή καληνύχτα καλύπταμε επαρκώς όλο το ευχολόγιο του 24ώρου. Σήμερα, στην εποχή της εξειδίκευσης, της σαφήνειας, μήπως και της ανασφάλειας(;) χρειαζόμαστε πολύ περισσότερα: καλό πρωί, καλό μεσημέρι, καλό απομεσήμερο (ακούγεται και αυτό), καλό απόγευμα, καλό βράδυ, καλή νύχτα, καλό ξημέρωμα. Ολα σαφή και μετρημένα!
Αλλά και γιατί, άραγε, να μη γίνουμε ακόμα πιο συγκεκριμένοι και λεπτομερείς και να ευχόμαστε για κάθε ώρα ξεχωριστά: καλή μία, καλές δύο, καλές τρεις κ.λπ., ώστε κάθε ώρα να είναι καλή. Αλλά και στα χωριά μας εύχονταν και ίσως εύχονται ακόμα, ώρα καλή και αυτή είναι μια πολύ ωραία και καλοδεχούμενη ευχή.
Στα δυτικής επίδρασης Επτάνησα υπάρχει ακόμα η καλή ώρα ως μπονώρα [ιταλ. buon’ora, γαλλ. bonne heure (bonheur = ευτυχία)], αλλά σημαίνει νωρίς το πρωί. Ισως γιατί νωρίς το πρωί είναι οι καλύτερες ώρες και φέρνουν ευτυχία. Αλλωστε η καλή μέρα φαίνεται από το πρωί…
