Κύριε διευθυντά
Με αφορμή το κείμενο του κ. Παντελή Μπουκάλα «Προφητειών το ανάγνωσμα» στις «Στάσεις» της «Κ» της 2-3-22, θα ήθελα να διατυπώσω κάποιες σκέψεις μου για τον άγιο Παΐσιο και για τους προφήτες.
Η θρησκεία και η εκκλησία μας δεν δέχονται κανένα νέο προφήτη, εκτός από τους προφήτες της Π. Διαθήκης. Και αυτούς όχι διότι προφήτευσαν σεισμούς, λιμούς, καταποντισμούς, πολέμους, εγκυμοσύνες, θεραπείες… και τον Τζόκερ του ΟΠΑΠ, αλλά την έλευση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Η διαχείριση της μνήμης του αγίου Παϊσίου και της πνευματικής του παρακαταθήκης θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, λίαν επιεικώς, τραγική.
Εχουν γραφεί χιλιάδες σελίδες, όλες μετά τον θάνατό του, στις οποίες ο άγιος δίνει απαντήσεις επί παντός του επιστητού και ο απλός μοναχός από τα Φάρασα και το Αγιον Ορος αναδεικνύεται σε πανεπιστήμονα, γνώστη των γεω-πολιτικών ισορροπιών, εξέχοντα πολιτικό και διαχειριστή κρίσεων, καθώς και μελλοντολόγο για θέματα πάσης φύσεως. Φυσικά όλα αυτά είναι έργα ανθρώπων, ομάδων και οργανώσεων, οι οποίοι αυτοκλήτως και δι’ ίδιον όφελος και λόγους εμφανίστηκαν ως διαχειριστές της μνήμης αυτού του προσφιλούς και απλού αγίου της Ορθοδοξίας. Μέχρι και τηλεοπτικό σίριαλ βλέπουμε στο όνομά του και οι «προφητείες» του δίνουν και παίρνουν.
Ετσι λοιπόν όταν κάποιος θέλει να ψέξει, για οποιονδήποτε λόγο, αυτούς τους προφητολόγους και προφητολάτρες, καλό θα είναι να τους διαχωρίζει από το ιερό πρόσωπο, στο οποίο αναφέρονται και το οποίο δεν έχει ανάγκη τις μαρτυρίες τους.
Με απλά λόγια, δεν μπορούμε να κατηγορούμε ή να λοιδορούμε χωρίς σεβασμό έναν άνθρωπο που έχει φύγει πια από αυτή τη ζωή και δεν έχει τη δυνατότητα να αμυνθεί, ούτε να επαληθεύσει ή να διαψεύσει αυτά που λέγονται ή γράφονται ότι είπε ή προφήτευσε. Αντιθέτως θα πρέπει να βάζουμε στη θέση τους όλους αυτούς, οι οποίοι μιλούν εξ ονόματος αυτού.
Ο άγιος Παΐσιος, ο αείμνηστος Γέρων Παΐσιος, όπως τον ονομάζουν στο Αγιον Ορος, γράφει μεταξύ άλλων στο βιβλίο του «Αγιορείτες πατέρες και Αγιορείτικα», ένα ολιγοσέλιδο σύγγραμμα που δεν σου γεμίζει καθόλου το μάτι, τα εξής, δίνοντας οδηγίες προς υποψήφιους μοναχούς: «Προσέξτε μη βγάλετε καλό όνομα, διότι αυτό θα είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της ησυχίας σας». Και είχε δίκιο διότι δεν βρίσκει ησυχία ούτε και μετά θάνατον.
