Kύριε διευθυντά
Μέχρι πρόσφατα οι περισσότεροι δεν γνώριζαν ότι το Τσερνόμπιλ βρίσκεται στην Ουκρανία. Ομως, είτε από αναμνήσεις είτε από διηγήσεις το πυρηνικό ατύχημα του 1986 τους στοίχειωνε. Μετά την εισβολή των Ρώσων στην Ουκρανία αυτά τα δύο στοιχεία ήρθαν κοντά. Και δημιούργησαν μία κρίσιμη μάζα φόβου.
Πόσο δικαιολογημένος είναι αυτός ο φόβος; Οταν π.χ. διακοπεί η ηλεκτροδότηση μπορεί να συμβεί κάτι, να υπερθερμανθεί το πυρηνικό υλικό, να διαφύγει ραδιενέργεια στην ατμόσφαιρα και να μας μολύνει, όπως όντως συνέβη πριν από 36 χρόνια; Ο πλέον αρμόδιος για να απαντήσει είναι η Διεθνής Υπηρεσία Ατομικής Ενέργειας (International Atomic Energy Agency – ΙΑΕΑ), η οποία μάλιστα, μέχρι πρόσφατα παρακολουθούσε μέσω τηλεμετρίας το Τσερνόμπιλ σε καθημερινή βάση. Λέει λοιπόν η ΙΑΕΑ ότι «η αποσύνδεσή του από το δίκτυο (ηλεκτροδότησης) δεν θα είχε κρίσιμο αντίκτυπο στις βασικές λειτουργίες ασφάλειας στην εγκατάσταση, όπου βρίσκονται διάφορες μονάδες διαχείρισης ραδιενεργών αποβλήτων. Συγκεκριμένα, όσον αφορά τη μονάδα αποθήκευσης αναλωμένων καυσίμων του χώρου, ο όγκος του νερού ψύξης στη δεξαμενή είναι επαρκής για να διατηρείται η αποτελεσματική απομάκρυνση της θερμότητας από το αναλωθέν καύσιμο χωρίς παροχή ηλεκτρικού ρεύματος. Η εγκατάσταση διαθέτει επίσης εφεδρικά τροφοδοτικά έκτακτης ανάγκης με γεννήτριες ντίζελ και μπαταρίες».
Με άλλα λόγια, η ΙΑΕΑ λέει ότι ο κίνδυνος είναι πολύ χαμηλός –για να μην πούμε ανύπαρκτος– μια και αναφερόμαστε σε πυρηνικά απόβλητα (που ούτως ή άλλως είχαν 36 χρόνια για να αποβάλουν ένα μεγάλο μέρος της ραδιενέργειάς τους) και όχι σε πυρηνικά καύσιμα. Επιπλέον, στο Τσερνόμπιλ έχει κατασκευαστεί από το 2016 –με ευρωπαϊκή χρηματοδότηση, στην οποία έχει συνεισφέρει και η Ελλάδα– ένας θόλος προστασίας (New Safe Confinment), μια γιγαντιαία υπερκατασκευή για να σφραγίσει τα συντρίμμια του εργοστασίου.
Τούτων λεχθέντων, θα ήθελα να συγχαρώ την «Καθημερινή» για την ψύχραιμη κάλυψη του θέματος. Σε αντίθεση με άλλα έντυπα που κινδυνολογούσαν για το Τσερνόμπιλ με τίτλους ότι «Ο τρόμος επιστρέφει», η «Κ» ενημέρωσε τους αναγνώστες της, αλλά δεν τους τρομοκράτησε αναίτια. Αλλωστε ο πραγματικός πυρηνικός κίνδυνος είναι αλλού: βρίσκεται στις 18,000 πυρηνικές κεφαλές που μας περικυκλώνουν και θα μπορούσαν –είτε από διεστραμμένο τυχοδιωκτισμό είτε από σταδιακή απώλεια ελέγχου, είτε από ατύχημα λόγω των πυρηνικών δογμάτων των υπερδυνάμεων– να πάρουν την προδιαγεγραμμένη πορεία τους και να αφανίσουν εμάς και τον πολιτισμό μας.
