Κύριε διευθυντά
Στις Μάσκες της 24-2-2022 ο εκλεκτός αρθρογράφος σας κ. Μιχ. Τσιντσίνης σκιαγραφεί τη θεαματική και πολυποίκιλη σταδιοδρομία της κ. Βασ. Θάνου. «Η σταδιοδρομία… ήταν δημόσια, οι θεσμικές βλάβες… ορατές. Δεν χρειαζόταν να ακούσει κανείς απόκρυφες ηχογραφήσεις». Πράγματι, θα έπρεπε να αρκεί η συνδικαλιστική δράση με τις απεργιακές κινητοποιήσεις των δικαστικών λειτουργών που απαγορεύονται ρητά και κατηγορηματικά από το Σύνταγμα (άρθρο 23 παρ. 2), η ατομικά ιδιοτελής απόπειρα επίσης αντισυνταγματικής παράτασης του χρόνου θητείας των αρεοπαγιτών κ.ο.κ.
Το τραγικό συμπέρασμα του αρθρογράφου είναι ότι «Η σταδιοδρομία τελείωσε. Οι βλάβες όμως μένουν».
«Η δικαστική αυτοκάθαρση είναι αναγκαία αλλά όχι αρκετή». Οντως, αν γίνει μια αυτοκάθαρση εις βάθος, όχι σαν τις προηγούμενες, θα μπορούσε να δώσει ένα μήνυμα αισιοδοξίας, λόγω μετανοίας, για τη διάσωση της Δικαιοσύνης ακόμα και στον Αδη της ανυποληψίας, όπου έχει καταπέσει. Ο κ. Τσιντσίνης θεωρεί ότι μια τέτοια ελπίδα μπορεί να υπάρξει, «Αν αποκήρυτταν οι πολιτικοί προστάτες… το δίκτυο και τις μεθόδους του». Δυστυχώς αυτό δεν διαφαίνεται, διότι οι «πολιτικοί προστάτες» είναι ικανοποιημένοι με την κατάσταση παρακμής που έχουν δημιουργήσει και στην οποία θάλλουν, παρά τα περί του αντιθέτου διακηρυττόμενα. Το δείχνει η εκ του πονηρού διακομματική διατήρηση του ελέγχου επιλογής της ηγεσίας της Δικαιοσύνης. Αυτό είναι τραγικό, αλλά τραγικότερο είναι ότι οι «πολιτικοί προστάτες» προέρχονται από μας και εκλέγονται από όλους και τον καθένα μας.
Ο Νικ. Καζαντζάκης το έχει βροντοφωνάξει: «Εγώ, εγώ μονάχος έχω χρέος να σώσω τη γης» (Ασκητική).
