Κύριε διευθυντά
Πανδημίες, πόλεμοι, πρόσφυγες, οικονομικές δυσχέρειες.
Γεγονότα που μέχρι πρότινος αποτελούσαν επίκαιρες ειδήσεις στα ΜΜΕ, με πρωτιές σε ποσοστιαία (%) ακροαματικότητα.
Ξαφνικά όλα αυτά ήρθαν κοντά μας, ταράζοντας τον σκόπιμα(;..) επιβεβλημένο λήθαργο στη ζωή μας.
Μέχρι τώρα η απόσταση είχε δημιουργήσει το αίσθημα της σιγουριάς εξελίσσοντάς το σε σιωπηρή ένοχη αποδοχή…
Πανδημία, μετά πόλεμος, η πρώτη άμεσα, ο δεύτερος πολύ κοντά μας. Λες και υπήρχε μια προετοιμασία για το τι θα ακολουθούσε. Κάποτε, ο θάνατος ήταν πολυσυζητημένο θλιβερό γεγονός, όπως και η καταστροφή ενός κτίσματος.
Σήμερα, αποτελούν θεάματα του καναπέ, αισχρής εκμετάλλευσης (διαφημίσεις), ξεδιάντροπα εκμεταλλευμένης παραπληροφόρησης, χωρίς τις οφειλόμενες αντιδράσεις!
Παρακολουθούμε αμέτοχοι(!..) απώλειες του μοναδικού αγαθού αυτού της ζωής, διάλυση οικογενειών, καταστροφή πόλεων και κατά συνέπεια οργανωμένων κοινωνιών.
Χιλιάδες άστεγοι μετακινούνται στο άγνωστο προς ασφαλή μέρη με τρένα, αυτοκίνητα ακόμη και πεζή, αποζητώντας την ποθητή επιβίωση.
Ισοπεδώνονται βάναυσα πόλεις εξαφανίζοντας πολλές βιολογικές και ζωτικές συναισθηματικά – λειτουργικά υπάρξεις (στέγη-περιβάλλον), διαγράφοντας ταυτόχρονα την παράδοση, την ιστορία.
Ως αρχιτέκτονας θα μπορούσα να έχω άποψη σχετικά με το κόστος μιας πιθανής επανόρθωσης κάθε κατεστραμμένου υλικού στοιχείου (κτίρια-δρόμοι-πλατείες). Δεν θα το κάνω από σεβασμό στα θύματα.
Η πραγματική ανεπανόρθωτη ζημιά είναι ηθική και εκτός από τους βίαιους θανάτους, αφορά το χαμένο οικογενειακό περιβάλλον κάθε διωγμένου, αλλά και την εξαφάνιση ιστορικών στοιχείων που αποδείκνυαν τη διαχρονική τοπική εξέλιξη.
Επανόρθωση… Σίγουρο πως θα γίνει, το αποτέλεσμα όμως θα είναι τελείως διαφορετικό… άψυχο.
Είναι γνωστό πως μια κοινωνία και κατ’ επέκταση ένα έθνος στηρίζονται υπαρξιακά στην οικογένεια (το πρώτο σχολείο της ζωής) και διατηρούνται στην
Ιστορία από το περιβάλλον που διαχρονικά δημιουργούν. Οταν αυτά κάποιοι τα καταστρέφουν είναι εγκληματίες.
Ταυτόχρονα, για άλλη μια φορά αποδεικνύεται η ανυπαρξία κάποιων οργανισμών των οποίων τα υπέρλαμπρα κτίρια και την πολυέξοδη λειτουργία τους δεν τα θίγει κανένας.
