Κύριε διευθυντά
Ο «σκοτεινός» Εφέσιος φιλόσοφος (ο Ηράκλειτος) είδε το φως της πικρής αλήθειας, όταν «ουκ ατόπως» είπε ότι ο πόλεμος είναι «πάντων πατήρ». Επειδή συμφωνώ με τον «οχλολοίδορο» φιλόσοφο, δεν με εκπλήσσει η εισβολή των Ρώσων στην Ουκρανία, όπως δεν με εξέπληξε η εισβολή των Αμερικανών στο Ιράκ (και όχι μόνο). Τον περασμένο αιώνα, από τη «γηραιά» Ευρώπη ξεκίνησαν δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, που κόστισαν 74 εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές. Ο τρίτος άργησε να ξεκινήσει, αλλά τώρα φαίνεται να βρίσκεται καθ’ οδόν, με τη συνέργεια –όπως πάντα– την υστερία κάποιων ΜΜΕ που προλειαίνουν το έδαφος.
Με δεδομένο ότι μόνο ο άνθρωπος εγγυάται το μέλλον τού ανθρώπου και ότι ο άνθρωπος είναι μία ατέλειωτη, άνευ σκοπιμότητας «βαναυσουργία» και «χειροτεχνία» της μητέρας Φύσης, δεν βλέπω μέλλον (όπως δεν το είδαν και οι δεινόσαυροι). Βέβαια, υπάρχει αυτό που κατ’ ευφημισμόν ονομάζουμε «ανθρώπινη λογική», και αυτή –λένε κάποιοι– θα διασφαλίσει το μέλλον του ανθρώπου. Αλλά ξεχνούν πως απέναντί της βρίσκεται πάντα η αρχέγονη παντάνασσα απληστία, και είναι αυτή που μέχρι τώρα είχε τον τελευταίο λόγο (και «κατ’ εμήν γνώμην» θα τον έχει «ες αεί»). Η φιλοσοφία, όπως και η θρησκεία, δεν κατάφερε να αλλάξει τη νοοτροπία τού εκ φύσεως φιλοπόλεμου ανθρώπου. Αλλωστε, η φύση σπάνια αναιρεί τον εαυτό της. Ομως θα παραμείνω λεξιφείδωλος, και σταματώ εδώ.
