Κύριε διευθυντά
Οι πρόγονοί μας όχι μόνο είχαν μια πλούσια και εκφραστική γλώσσα, όταν άλλοι λαοί δεν είχαν, αλλά κατάφεραν παίζοντας με τη σειρά και την ακουστική των λέξεων να ανακαλύψουν το μέτρο και την ποίηση. Ετσι εμπλούτισαν το γλωσσικό τους οπλοστάσιο με ένα νέο όπλο μεγάλης και διαχρονικής εμβέλειας. Ποια χώρα δεν είναι υπερήφανη για την κατοχή τέτοιων όπλων (Αγγλία, Ιταλία Γαλλία, Ρωσία, Ισπανία, βλέπε Σαίξπηρ, Δάντης, Ελιάρ, Πούσκιν, Λόρκα κ.ά.). Το παιχνίδι είχε συνέχεια και στην κωμωδία. Ο Αριστοφάνης πριν από 2.500 χρόνια μας κληροδότησε τους Αχαρνής και τους Ιππής, μ’ αυτή την παράξενη ορθογραφία, αλλά μετά γνώσεως της αττικής διαλέκτου για να μας προβληματίζει και σήμερα ακόμη. Ο αξέχαστος συγγραφέας, γελοιογράφος, στιχουργός και όχι μόνο, Μποστ (1918-1995) έπαιζε με την έντεχνη ανορθογραφία στις γελοιογραφίες του. Ενα ωραίο παιχνίδι η γλώσσα μας με μεγάλα περιθώρια δημιουργίας διά μέσου αυτής. Ομως όλα αυτά σήμερα, στην εποχή του ηλεκτρονικού διορθωτή των κειμένων, είναι δυστυχώς ψιλά γράμματα. Μας φταίνε ωστόσο ο Γιανναράς και ο Θεοδωρόπουλος που έχουν ένα κόλλημα αλλά όχι κώλυμα με την ελληνική γλώσσα.
Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0
Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ήβρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε. Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
