Κύριε διευθυντά
Υστερα από δημοσίευμα της «Καθημερινής» (φ. 5-6/3) διάβασα το υπέροχο βιβλίο «Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος πορευόμενος».
Ενα συγκινητικό και θαυμαστό αποτύπωμα της ζωής και του έργου αυτής της εξέχουσας προσωπικότητας της Ορθοδοξίας και του κόσμου μας. Με καταγωγή του παππού από Κεφαλονιά, ίσως επιβεβαιώνει όσα έλεγε ο μέντορας και σεβαστός μου δάσκαλος, αείμνηστος επίκουρος καθηγητής Χειρουργικής Γιώργος Αυλάμης: «Το νησί μας είναι ο τόπος που παράγει μυαλά»!
Μένει κανείς ενεός με τις θαυμαστές επιδόσεις του μαθητού, φοιτητού, ιερωμένου και ανθρώπου Αναστάσιου. Παντού πρώτος, παντού άριστος. Πολύγλωσσος, αεικίνητος, υπερδραστήριος, ακόμη και σήμερα στα 93 χρόνια του! Διαβάζοντας το βιβλίο συμφωνείς πλήρως με το συμπέρασμα ενός εκ των συγγραφέων του, Μάκη Προβατά, που λέει: «Αν αυτό που κάνει ο Αναστάσιος δεν είναι Αγιο, τότε τι είναι;».
Η ζωή του Αναστάσιου απεικονίζεται σε τρεις περιόδους τριακονταετίας εκάστη. Η πρώτη σε δύσκολες περιόδους της χώρας, με φτώχεια, Κατοχή, Εμφύλιο. Ο ίδιος όμως, πρωτεύοντας πάντα, πήρε τη μεγάλη απόφαση να σπουδάσει Θεολογία, προς έκπληξη όλων που τον φαντάζονταν να διαπρέπει στο Πολυτεχνείο, αφού και στα Μαθηματικά ήταν πρώτος. Εχοντας θείο καθηγητή στο Πολυτεχνείο και Ακαδημαϊκό, δεν δίστασε να ακολουθήσει αυτό που επέλεξε η ψυχή του, τη Θεολογία. Επιτυγχάνει την ανώτερη βαθμολογία που έχει δοθεί στη σχολή αυτή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ενεργοποιείται σε διδαχή μαθητών, φοιτητών και γίνονται τα πρώτα βήματα για την ιεραποστολή.
Στη δεύτερη τριακονταετία, ακολουθεί την ιεροσύνη και πραγματοποιεί το μεγάλο και θαυμαστό έργο του της ιεραποστολής στην Αφρική. Δύσκολο, πολυσχιδές και επικίνδυνο για την υγεία του. Ταυτόχρονα προχωρεί και η πανεπιστημιακή του πορεία, σαν καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών. Εντυπωσιακός συνδυασμός προσφοράς, επιστημοσύνης και παγκόσμιας θεολογικής καταξίωσης.
Το 1981 είχα προσωπική εικόνα του Αναστασίου στον προθάλαμο χειρουργείου του νοσοκομείου Υγεία, όπου ανέμενε γιατρό. Παραμένει άσβεστη η σεβάσμια εικόνα του να κάθεται διαβάζοντας συνεχώς στο δίωρο της αναμονής του, εναλλάσσοντας πέραν των δύο βιβλίων! Δείγμα της απίστευτης μόρφωσης και συγγραφικής του δραστηριότητας, αφού έχει γράψει 24 βιβλία και άνω των 200 άρθρων και μελετών.
Η τρίτη όμως τριακονταετία που συνεχίζει με ακάματο σφρίγος και δραστηριότητα, είναι η αναγόρευσή του σε Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας.
Εκεί που θα δείξει τις τεράστιες διοικητικές, θεολογικές και ανθρωπιστικές του ικανότητες. Παρέλαβε μία χώρα πλήρους αθεΐας, με κατεστραμμένα τα πάντα, ναούς και κάθε θρησκευτική δραστηριότητα.
Οι δυσκολίες ανυπέρβλητες. Φτώχεια, καθεστώς μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού, με πλήρη καχυποψία για θέματα θρησκείας και προφανή εμπόδια αλλά και κίνδυνοι για τη ζωή του. Ενδεικτικό των αλβανικών εμποδίων, το ότι του δόθηκε η υπηκοότητα μετά 27 χρόνια, από τον πρόεδρο Ιλίρ Μέτα. Αρνήθηκε να έχει προσωπική φρουρά και κινδύνευσε πραγματικά, όπως του φανέρωσε ο οδηγός του. Τον είχαν πλησιάσει και του είχαν προσφέρει μεγάλο ποσόν για να τον αφήσει σε ερημικό τόπο ή να προκαλέσει αυτοκινητικό δυστύχημα. Και στις ταραχές του 1997, σφαίρες σημάδεψαν το γραφείο και τη σοφίτα που μένει.
Το έργο του θαυμαστό. Ναοί, σχολεία, ορφανοτροφεία, γηροκομεία, εκκλησιαστικά κτίρια, έργα οδοποιίας, ηλεκτροδοτήσεις, υδροδοτήσεις, υδραγωγεία, ιατρικό διαγνωστικό κέντρο στα Τίρανα, ακόμη και υδροηλεκτρικοί σταθμοί!
Κάποτε ειρωνευόμενος τον εαυτό του, ανέφερε πως θα ετοιμάσει επαγγελματική κάρτα με τη φράση «Διεθνής επαίτης», για να δείξει τη διαρκή προσπάθειά του να εξοικονομήσει πόρους για όλη αυτή την πολυσχιδή δραστηριότητα. Χαρακτηριστική η πρότασή του στον Αντριου Αθενς (πρόεδρο του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού), να του δώσουν μία μπουλντόζα για έργα οδοποιίας!
Στα ιδρύματα της Εκκλησίας απασχολούνται 800 άτομα! Θαυμαστές οι πρωτοβουλίες προσφοράς του στους πρόσφυγες κατά την κρίση του Κοσσυφοπεδίου. Ανω των 33.000 μουσουλμάνων βρήκαν καταφυγή σε καταυλισμούς που οργάνωσε, ακόμη και μαιευτήριο, όπου γεννήθηκαν πολλά παιδιά! Το 2000 προτάθηκε για το Νομπέλ Ειρήνης με πρόταση της Ολομέλειας της Ακαδημίας Αθηνών. Στην πρόταση αυτή προστέθηκε και συναφές κείμενο από 13 εξέχοντες Αλβανούς (ένας πρώην πρωθυπουργός, πανεπιστημιακός, πρόεδρος της Ακαδημίας). Τότε το βραβείο δόθηκε στον πρόεδρο της Νότιας Κορέας, Κιμ Ντάε Γιουνγκ.
Να θυμίσουμε ότι ο Ομπάμα το πήρε το 2009, οκτώ μήνες μετά την άνοδό του στην εξουσία «για τις εξαιρετικές προσπάθειες…», δηλαδή προθέσεις και όχι έργο!
Πριν από χρόνια η «Καθημερινή» δημοσίευσε την επιστολή μου «Ψυχροπολεμική ανακύκλωση», που στηλίτευα την κατασκευή πολεμικού πλοίου από το ατσάλι των δίδυμων πύργων στο τρομοκρατικό κτύπημα της 11/9/2001!
Το 1973 το πήρε ο Κίσινγκερ, που θεωρήθηκε από πολλούς ειρηνιστές ότι το Νομπέλ Ειρήνης έχασε τη σημασία του (επί θητείας του, η κατοχή Κύπρου, δικτατορία Πινοσέτ κ.λπ.).
Μακάρι η νορβηγική ακαδημία να δει με ανοικτό μυαλό και να βραβεύσει, έστω και καθυστερημένα, τον άξιο ειρηνιστή Αναστάσιο.
