Κύριε διευθυντά
Ηταν το 1946 όταν ο Ουίνστον Τσώρτσιλ στην ιστορική ομιλία του στο Westminster College / Fulton, Missouri, χρησιμοποίησε τον περίφημο όρο «The Iron Curtain» για να περιγράψει το σύνορο με το οποίο η Ρωσία (ως ΕΣΣΔ με τον μανδύα του μαρξισμού) όρισε τον ζωτικό της χώρο στην Ευρώπη στο τέλος του Δευτέρου Πολέμου. Εκτοτε δεν άφησε καμία αμφιβολία για την υπεράσπισή του: Ανατολικό Βερολίνο 1949, Βουδαπέστη 1956, Πράγα 1968. Ακόμη και στην προσπάθεια συνδιαλλαγής μαζί της, η Δύση έκανε αποδεκτό το «Δόγμα Μπρέζνιεφ».
Ο Τσώρτσιλ είχε αντιληφθεί πολύ νωρίς τι συνέβαινε και γι’ αυτό είχε καταθέσει την εξτρεμιστική πρόταση της στρατιωτικής επέμβασης για την έγκαιρη διάσωση των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης, όσο ακόμη η Δύση ήταν επιστρατευμένη στο τέλος του πολέμου και πριν η «κουρτίνα» πέσει οριστικά. (Σημείωση: Ο στρατηγός Πάτον δεν ζούσε για να συμφωνήσει.)
Αυτό που κάνει τον Τσώρτσιλ ξανά θαυμαστά επίκαιρο είναι το βάθος της στρατηγικής του σκέψης, που δεν αφορά βέβαια στην «πρόβλεψη», αλλά στην αντίληψη της ιδεοληπτικής σταθεράς της ρωσικής θεώρησης του κόσμου, τις συνέπειες της οποίας ζούμε σήμερα, καθώς τελικά η Δύση καλείται να «πολεμήσει» για τις χώρες αυτές, παρά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης.
