Κύριε διευθυντά
Ζούμε την τραγικότερη περίοδο της νεότερης ιστορίας μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά την οικονομική κρίση και τον θανατηφόρο κορωνοϊό που αποδεκάτισε χιλιάδες συνανθρώπους μας ξέσπασε ο τρομακτικός πόλεμος της Ρωσίας κατά της γειτονικής και ομόθρησκης Ουκρανίας με τους εκατοντάδες νεκρούς και τραυματίες, τις ισοπεδωμένες πολιτείες και τα εκατομμύρια των ξεσπιτωμένων προσφύγων. Παιδάκια κατατρομαγμένα, μάνες πονεμένες, ανήμποροι γέροντες στους δρόμους, μάτια θολά και δακρυσμένα, εικόνες φρίκης στα ΜΜΕ που δεν αντέχεις να αντικρίσεις.
Η κατάθλιψη των ανθρώπων γιγαντώνεται, η υπομονή εξαντλείται, η αγωνία και ο φόβος για το σήμερα και το αύριο πρυτανεύουν. Η εικόνα μιας παγκόσμιας εμπόλεμης κατάστασης έχει αναστατώσει ψυχολογικά τον σύγχρονο και επηρμένο για την ιλιγγιώδη τεχνολογική πρόοδό του άνθρωπο. Πολλών χριστιανών η πίστη έχει κλονισθεί και ευλόγως αναρωτιούνται πού είναι ο Θεός μας; Δεν βλέπει την αδικία, τον θρήνο, τα βάσανα και τον αφανισμό αθώων ακόμη και νήπιων παιδιών Του; Πού είναι η Θεία Πρόνοια που διδαχθήκαμε ότι επαγρυπνεί και μεριμνά για τα κατ’ εικόνα και ομοίωση πλάσματά Του και το φυσικό τους περιβάλλον; Ερωτήματα εν πολλοίς αναπάντητα. Συνήθης απάντηση η φράση «Αγνωστοι αι βουλαί του Κυρίου» (= ανεξιχνίαστο και ανεξερεύνητο το θέλημα του Κυρίου).
Ομως ο Χριστός μίλησε απλά και ξεκάθαρα προς τους μαθητές Του, προειδοποιώντας τους τι τους περιμένει στο διάβα της επίγειας ζωής τους: «Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε, αλλά θαρσείτε εγώ νενίκηκα τον κόσμον» (Ιω. 16, 33). Να ξέρετε δηλαδή ότι σε αυτόν τον κόσμο θα έχετε θλίψεις και βάσανα. Αλλά να έχετε θάρρος και να μην απελπίζεσθε, διότι εγώ νίκησα τον κόσμο. Επομένως αν πιστεύετε και εσείς, μπορείτε να τον νικήσετε. Ο ίδιος ο Θεάνθρωπος υπέστη τα πάνδεινα. Αμφισβητήθηκε και διώχθηκε από την πολιτική και θρησκευτική ηγεσία. Χλευάσθηκε, μαστιγώθηκε και υπέστη μαρτυρικό θάνατο στον σταυρό από τους αχάριστους – ευεργετηθέντες. Η Μ. Τεσσαρακοστή την οποία διανύουμε προτρέπει στην άσκηση των αρετών της νηστείας, της προσευχής, της ελεημοσύνης, της υπομονής και της συμπαράστασης στον πλησίον μας, όπως αυτών των κατατρεγμένων από τον όλεθρο του πολέμου προσφύγων. Καιρός να τις εφαρμόσουμε.
