Η βενζίνη και η πίτσα, «κάπου» στη Μόσχα…

Κύριε διευθυντά
Εντύπωση μου έκανε το ρεπορτάζ του συντάκτη σας κ. Αντώνη Αντζολέτου (20/3). Φαίνεται πως στη Ρωσία καλά περνούν. Η βενζίνη είναι σχεδόν τζάμπα, το ίδιο και η πίτσα, τα ακριβά είδη πολυτελείας περιμένουν οσονούπω την πελατεία, κάποιοι γκρινιάρηδες συγκεντρώνονται στην Κόκκινη Πλατεία υπό τα διακριτικά βλέμματα των δυνάμεων ασφαλείας, το Ιντερνετ είναι φθηνό, τα συναλλαγματικά αποθέματα τεράστια, η δημοτικότητα του Πούτιν στο 70% και η πλειοψηφία του λαού καταδικάζει τα εθνικιστικά τάγματα των Ουκρανών – μέχρι σήμερα ξέραμε αυτό του Αζόφ, φαίνεται τώρα πως αυγάτισαν. Μόνο τα άνθη μπροστά στην ουκρανική πρεσβεία φαίνεται να χαλούν λίγο το σκηνικό, αν και υποπτεύομαι ότι κανείς δεν τα μετακινεί, μόνα τους φεύγουν για να να μη βρίσκονται μπροστά στην πρεσβεία ενός κράτους που δεν πρέπει να υπάρχει γιατί ο λαός που εκπροσωπεί είναι ανύπαρκτος. Να υποθέσουμε, δηλαδή, ότι στη Ρωσία δεν έχουν κανένα πρόβλημα με τις κυρώσεις και τη διεθνή απομόνωση, επομένως μπορούν να ζήσουν με αυτές για χρόνια, όπως και εμείς. Είναι όμως έτσι;