Κύριε διευθυντά
Πριν από λίγες ημέρες συμπληρώθηκαν 200 έτη από την καταστροφή της Χίου από τους Οθωμανούς. Με αφορμή αυτήν την επέτειο, οι θηριωδίες των Ρώσων στην Μπούτσα και σε άλλα μέρη της Ουκρανίας μου θυμίζουν έντονα τις αντίστοιχες των Οθωμανών στη Νάουσα (1822), στη Χίο (1822), στα Ψαρά (1824), στην Κάσο (1824), στο Μεσολόγγι (1826) και αλλού. Παρά τις σφαγές, τις λεηλασίες και τις καταστροφές που συνέβησαν στα μέρη αυτά, δεν κατάφεραν ούτε την Επανάσταση να σταματήσουν ούτε το ηθικό των επαναστατημένων να κάμψουν. Αντίθετα, τους έδωσαν μεγαλύτερο κίνητρο και πείσμα να συνεχίσουν τον αγώνα και επιπλέον έδωσαν τεράστια ώθηση στο ευρωπαϊκό φιλελληνικό κίνημα το οποίο οδήγησε τελικά στη Ναυμαχία του Ναυαρίνου, στην ήττα του τουρκο-αιγυπτιακού στόλου και αργότερα στην ανεξαρτησία του νέου ελληνικού κράτους. Οι Ουκρανοί πρέπει να κρατήσουν γερά τον αγώνα τους και η Δύση να τους ενισχύσει όσο μπορεί. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, οι Ρώσοι είναι χαμένοι από την πρώτη ημέρα που πάτησαν το πόδι τους στην Ουκρανία.
Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0
Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ήβρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε. Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
