Κύριε διευθυντά
Διάβασα την επιστολή του κ. Θέμου Γκουλιώνη που δημοσιεύσατε στις 2/4/2022 και με τίτλο «Το φρικτό πρόσωπο του Ηρώδη Αττικού». Ο επιστολογράφος καταθέτει αυτήν την άποψη διότι ο Ηρώδης Αττικός έβαλε έναν απελεύθερο δούλο να κλωτσήσει στην κοιλιά την ετοιμόγεννη στο έκτο παιδί σύζυγό του Ρηγίλλα με αποτέλεσμα τον θάνατο και του εμβρύου και της μητέρας. Εξ αυτού του λόγου μέμφεται την Ελλάδα που τον τιμά τόσο με το ωδείο όσο και με την οδό Ηρώδου του Αττικού, στην οποίαν βρίσκονται και το Προεδρικό Μέγαρο και το πρωθυπουργικό γραφείο.
Η καταγγελία του κ. Γκουλιώνη με παραξένεψε και είπα να φρεσκάρω τη μνήμη μου περί το ιστορικό πρόσωπο. Κατέφυγα τόσο στη μεγάλη ελληνική εγκυκλοπαίδεια στο λήμμα Ηρώδης Αττικός, όσο και στην «Ιστορία του ελληνικού έθνους» και ειδικώς στον τόμο ΣΤ΄ που ασχολείται με το θέμα Ελληνισμός και Ρώμη, και στον οποίο γίνονται αναφορές στον Ηρώδη Αττικό σε 31 σελίδες. Σε ουδεμία από τις δύο εγκυκλοπαίδειες γίνεται αναφορά σε τέτοιο περιστατικό.
Αντιθέτως: και οι δύο εκθειάζουν τον άνδρα ως άνθρωπο μεγάλης μορφώσεως, ικανότατο ρήτορα και μεγάλο δάσκαλο της ρητορικής, δίδαξε την ελληνική στον Μάρκο Αυρήλιο (ο οποίος και έγραψε τη βιογραφία του στην ελληνική) και, ως βαθύπλουτος που ήταν, μη φεισθείς χρημάτων προσέφερε έργα σε πολύ μεγάλο αριθμό ελληνικών πόλεων και θεωρείται μέγας ευεργέτης του αθλητισμού. Το 155 μ.Χ. έκτισε το Νυμφαίο στην Ολυμπία στου οποίου τη στέγη της αψίδας βρίσκουμε τα αγάλματα του Αδριανού, Αντωνίνου του Ευσεβούς και του Μάρκου Αυρηλίου που πλαισιώνονται από τα αγάλματα του ιδίου και της γυναίκας του και φέρει την επιγραφή:
ΡΗΓΙΛΛΑ ΙΕΡΕΙΑ ΔΗΜΗΤΡΟΣ ΤΟ ΥΔΩΡ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΡΙ ΤΟ ΥΔΩΡ ΤΩΙ ΔΙΙ.
Και οι δύο πηγές αναφέρουν ότι ο θάνατος της γυναίκας του το 160 ή 161 μ.Χ. τον γέμισε θλίψη και έγινε ευερέθιστος και κακότροπος.
Ο Τιβέριος Κλαύδιος Αττικός Ηρώδης (παρά τα λατινικά ονόματα) ήταν Ελληνας, γεννηθείς στον Μαραθώνα, βαθύπλουτος ήδη από τον πατέρα του, ιδιοκτήτης όλων των λατομείων μαρμάρου της Πεντέλης αλλά και άλλων πολλών ιδιοκτησιών, με διακρίσεις στην ίδια τη Ρώμη όπου διετέλεσε και ύπατος.
Πλην του Ωδείου ο δρόμος Ηρώδου Αττικού του αφιερώθηκε διότι οδηγεί προς το Καλλιμάρμαρο το οποίο εξόδοις του αναστήλωσε με πεντελικό μάρμαρο στη μορφή που το ξέρουμε, όπως είχε κάνει και με τα στάδια Δελφών και Ολυμπίας.
Τέλος να πω ότι το περιγραφόμενο απεχθές περιστατικό καταγράφεται στο λήμμα Ηρώδης Αττικός μόνον στη διαδικτυακή Βικιπαίδεια όπου όμως σημειώνεται (copy paste): «Ωστόσο, αν και είναι βέβαιο πως ο Ηρώδης φερόταν βάναυσα στη γυναίκα του, για αρκετούς ιστορικούς σήμερα η κατηγορία αυτή δεν ευσταθεί. Παρ’ όλα αυτά, και εξαιτίας της ιδιόρρυθμης και αμφιλεγόμενης προσωπικότητας του Ηρώδη, στην υπόθεση υπάρχουν αναπάντητες υποψίες».
Σε κάθε περίπτωση, όπως σήμερα έτσι και τότε ουδείς θεωρείται ένοχος βάσει υποψιών και μάλιστα αβασίμων. Ας παραμείνουν λοιπόν και το Ωδείο και η οδός Ηρώδου Αττικού ως έχουν!
