Κύριε διευθυντά
Πάνω από ένα μήνα βρισκόμαστε σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Ο πόλεμος που ξεκίνησε ο Πούτιν έχει ήδη δημιουργήσει πολλά θύματα και τεράστιο αριθμό προσφύγων. Οι χώρες της Ευρώπης υποδέχονται τους πρόσφυγες, υποστηρίζουν με όπλα τον ουκρανικό στρατό και οι λαοί υφίστανται το τεράστιο κόστος των ενεργειακών προϊόντων. Το κόστος αυτό είχε αρχίσει ν’ ανεβαίνει πριν από την εισβολή και έκτοτε έχει εκτιναχτεί στα ύψη, παρασύροντας συγχρόνως και άλλα αγαθά. Από πλευράς Ε.Ε., ο πρόεδρος της Γαλλίας Μακρόν ηγείται των διπλωματικών προσπαθειών να σταματήσει ο πόλεμος. Αντίθετα, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπάιντεν με τις δηλώσεις του απομακρύνει τη λήξη του πολέμου.
Δυστυχώς, την κρίσιμη αυτή περίοδο από την ηγεσία της Γερμανίας λείπει η Αγκελα Μέρκελ. Να θυμηθούμε τον νέο αγωγό Φ.Α. Nord Stream 2. Κατά τη διάρκεια κατασκευής οι Αμερικανοί είχαν φαγωθεί ότι δεν έπρεπε να γίνει, διότι η εξάρτηση από το ρωσικό αέριο ήταν καταστροφική. Η Μέρκελ αγνόησε τις αιτιάσεις αυτές και ακολούθησε την πολιτική των προκατόχων της Βίλι Μπραντ (ostpolitik) και Σρέντερ (Ιράκ), διότι έβλεπε το συμφέρον της χώρας της. Ο νέος καγκελάριος αντίθετα στοιχίστηκε απόλυτα με τους Αμερικανούς, στην αρχή αργούσε την αδειοδότηση του αγωγού και τελικά, όταν είχε ήδη αρχίσει η εισβολή, δήλωσε ότι δεν πρόκειται ποτέ να λειτουργήσει. Με όλα αυτά, οι ποσότητες αερίου που διοχετεύονται στην αγορά είναι μικρές και οι τιμές έχουν ανέβει στα ύψη. Η Ευρώπη τροφοδοτείται πλέον σε μεγάλο ποσοστό με το αμερικανικό υγροποιημένο αέριο που πλέον μοσχοπωλείται. Η Ευρώπη έχει μειώσει την εξάρτηση από τη Ρωσία και έχει αυξήσει την εξάρτηση από την Αμερική. Την αλλαγή αυτή την πληρώνουμε ακριβά, μας λένε όμως ότι έτσι είναι καλύτερα! Είναι φανερό ότι η Ευρώπη είναι η χαμένη της κατάστασης και μόνο η Αμερική είναι κερδισμένη, διότι πουλάει το αέριο σε πολύ αυξημένες τιμές. Παρ’ όλα αυτά προσωπικότητες της Αμερικής, Κίσινγκερ, Τσόμσκι, προειδοποιούν την ηγεσία ότι παρά τα άμεσα οφέλη, μακροπρόθεσμα θα έχει ζημιά. Προτρέπουν την ηγεσία να εξασφαλίσει κάποια οδό διαφυγής για τον Πούτιν και να σταματήσει ο πόλεμος, κάτι που θέλουν διακαώς οι λαοί.
Πιστεύω ότι η Μέρκελ θα είχε χειριστεί το θέμα διαφορετικά. Οι πιθανότητες εισβολής σίγουρα θα είχαν μειωθεί και οπωσδήποτε η Ευρώπη θα είχε φωνή που θα υποστήριζε τα δικά της συμφέροντα. Από πλευράς Ε.Ε. μόνο ο Μακρόν εργάζεται για να λήξει ο πόλεμος. Το ειδικό βάρος της Μέρκελ και φυσικά της Γερμανίας, θα είχε αυξήσει τις πιθανότητες λήξης του πολέμου. Σημαντικό ρόλο στις διαπραγματεύσεις εμφανίζεται σήμερα να παίζει η Τουρκία, η οποία κοίταξε το δικό της συμφέρον και κέρδισε (ξεχάστηκε η Κύπρος και η Συρία). Εμείς οι κάτοικοι της Ε.Ε. κάνουμε ό,τι λένε οι Αμερικανοί, δυστυχώς.
