Κύριε διευθυντά
Η επίκληση του διχασμού ως κύριας αιτίας της Μικρασιατικής Καταστροφής είναι ορθή και αποδεκτή στον βαθμό που ο «κακός» διχασμός δεν συγκαλύπτει τις ευθύνες των πρωταγωνιστών (Γούναρης κ.λπ.).
Το φάντασμα του διχασμού υπάρχει όσο τρέφεται από διχαστικές συμπεριφορές, από τα δημόσια πρόσωπα (πολιτικοί, δημοσιογράφοι), καθώς οι απλοί άνθρωποι – ακροατές ακολουθούν.
Η μεγάλη προσφορά της «Καθημερινής» στην κατανόηση της Μικρασιατικής Καταστροφής, με την επανέκδοση των φύλλων της «Καθημερινής» της εποχής, δίνει μια αποκαλυπτική εικόνα για τον ρόλο του στον διχασμό, του εκδότη της εφημερίδας Γεωργίου Α. Βλάχου (Γ.Α.Β.). Ορμώμενος από απέραντο μίσος και εμπάθεια για τον Βενιζέλο, προφανώς λόγω της εξορίας του, αδυνατεί να αντιληφθεί τον πολιτικό του ρόλο, ως δημοσιογράφος και ως πατριώτης, και αφήνει τα προσωπικά του αισθήματα να τρέφουν τον διχασμό.
Σε όσα άρθρα του έχω διαβάσει μέχρι σήμερα, δεν υπάρχει έστω και μια παράγραφος που να αναγνωρίζει κάποιο επίτευγμα στον Βενιζέλο. Ολα είναι ένας λίβελλος ενάντια στον τύραννο Βενιζέλο. Νομίζω ότι η συνεισφορά του στη διατήρηση του διχασμού, και μετά τις εκλογές του 1920, είναι εξίσου σημαντική με αυτή την αντιβενιζελικών πολιτικών (Γούναρης κ.λπ.) που οδήγησαν στη μεγαλύτερη καταστροφή που έζησε το σύγχρονο ελληνικό έθνος.
Ναύπλιο
