Κύριε διευθυντά
Η μεγάλη μας γιορτή του Πάσχα δεν λέει και πολλά πράγματα για τους Γερμανούς. Το γιορτάζουν όπως και άλλες συνηθισμένες γιορτές. Αλλά για τους Ελληνες φοιτητές και εργάτες η ανάσταση του Ιησού μαζί με την ανάσταση της φύσης μετρούσε πολύ και ήθελαν να τη γιορτάσουν, να γλεντήσουν και να ξεφαντώσουν όπως στην πατρίδα. Ετσι ο σύλλογος των Ελλήνων φοιτητών του γερμανικού πανεπιστημίου αποφάσισε (1964), επιτέλους, να γιορτάσει για πρώτη φορά το Πάσχα ελληνικά και παραδοσιακά με υπαίθριο γλέντι, τραγούδια, μουσική και φυσικά αρνί στη σούβλα με όλα τα σχετικά παραφερνάλια: αρνίσια κεφαλάκια, κοκορέτσια, σπληνάντερα κ.λπ.
Αυτό όμως ήταν πολύ δύσκολο τότε στη Γερμανία, γιατί απαγορευόταν το σφάξιμο αρνιού κάτω από ορισμένη ηλικία, όπως και η πώληση αλλά και η βρώση των εντοσθίων των ζώων όπως έντερα, σπλήνες, νεφρά κ.λπ. για λόγους υγείας και φυσικά απαγορευόταν και το δημόσιο σούβλισμα! Τέλος πάντων, με τη βοήθεια ενός ορθόδοξου ιερέα, που σπούδαζε τότε εκεί και ενός φιλέλληνα Γερμανού καθηγητή, που είχε κάνει ένα Πάσχα στην Ελλάδα και γνώριζε τι εστί αρνί στη σούβλα, μια επιτροπή μαζί με το προεδρείο του συλλόγου πήγε στο οικείο αστυνομικό τμήμα, εξήγησε στον προϊστάμενο εκεί τα ελληνικά ήθη και έθιμα και μετά αρκετού κόπου απέσπασε την πολυπόθητη άδεια.
Ετσι βαθιά χαράματα της Κυριακής του Πάσχα μαζεύτηκαν αρκετοί Ελληνες φοιτητές και εργάτες σε μια αλάνα πίσω από κάτι πολυκατοικίες και άρχισαν τις προετοιμασίες. Αναψαν μια μεγάλη φωτιά και ώσπου να κατακάτσει σούβλισαν δυο αρνιά, έφτιαξαν τα κοκορέτσια και τα σπληνάντερα και άρχισαν το ψήσιμο συνοδεία ελληνικών και άλλων τραγουδιών από ένα πικάπ με δίσκους που είχε φέρει κάποιος.
Στην αρχή οι γείτονες Γερμανοί απόρησαν λίγο, αλλά δεν ανησύχησαν. Αργότερα, όταν άρχισαν οι αγριοφωνάρες, τα καλαμπούρια, τα πειράγματα και τα τσουγκρίσματα, βγήκαν στα παράθυρα, ανησύχησαν λίγο αλλά δεν φοβήθηκαν. Με το ξημέρωμα όμως, που είδαν και τα δυο αρνάκια να ψήνονται στη θράκα μαζί με τα λοιπά, απόρησαν, ανησύχησαν και τρόμαξαν. Οχι πως οι Γερμανοί δεν τρώνε ψητά. Και ψητά κοτόπουλα τρώνε και χοιρινά και βόδια και ό,τι άλλο που να τρώγεται. Αλλά αρνάκι τρυπημένο στη σούβλα να στριφογυρίζει πρωί πρωί πάνω στη φωτιά, μέσα στην αυλή τους και τους Ελληνες να κορυβαντιούν γύρω του δεν είχαν ξαναδεί. Και κάλεσαν την αστυνομία. Αυτή όμως είχε δώσει γραπτή άδεια και ήταν ενήμερη. Αφού αρκέστηκε σε μερικές χλιαρές συστάσεις για να περιορισθούν οι πολλές φωνές και τα δυνατά τραγούδια απεχώρησαν, ενθυλακώνοντας βέβαια και μερικά κόκκινα αβγά που τους πρόσφερε η παρέα.
Ομως η θεία τσίκνα από τα σφάγια ανεβαίνοντας προς τον ουρανό, πέρασε και από τα παράθυρα των γειτονικών σπιτιών και άρχισε να γαργαλάει μεθυστικά και τις μύτες των γειτόνων. Και τότε κατέβηκαν στον ακάλυπτο και πλησίασαν άφοβα τους Ελληνες. Οταν μάλιστα δοκίμασαν και την ξεροψημένη πέτσα από τα αρνάκια, που τους πρόσφεραν, ξετρελάθηκαν. Ετσι το γλέντι συνεχίστηκε από κοινού με τραγούδια, χορούς, κρασί και μπίρες. Μέχρι αργά. Ενα όμως δεν μπόρεσαν να καταλάβουν και να χωνέψουν οι ευαίσθητοι Γερμανοί. Πώς μπόρεσαν οι Ελληνες και έφαγαν τα κεφάλια από τα ζώα. Οι Γερμανοί ούτε να τα δουν δεν αντέχουν. Τα άλλα όμως μέρη από τα αρνιά τα καταβρόχθισαν και τα καλοχώνεψαν πολύ γρήγορα…
Γιώργος Α. Κουρμούσης
