Kύριε διευθυντά
Από καιρό ήθελα να διαμαρτυρηθώ εντόνως, αλλά δεν έβρισκα αφορμή και σε ποιον να απευθύνω τη διαμαρτυρία μου. Στην Bayer, στη Monsanto ή στον περιβόητο Ελον Μασκ; Ο επιστολογράφος σας δρ Χρήστος Γιαμβριάς (19/4) σωστά επισημαίνει ότι τα γενετικώς τροποποιημένα γεωργικά προϊόντα (φρούτα και λαχανικά) έχουν μεγάλη απόδοση, ευρεία χρήση και είναι ασφαλή. Καμία αντίρρησις. Θα πρόσθετα μάλιστα ότι με την αύξηση του πληθυσμού της γης και τη μείωση των καλλιεργούμενων εκτάσεων λόγω της αστικής εξάπλωσης (urban sprowling), τα γενετικώς τροποποιημένα γεωργικά προϊόντα εξασφαλίζουν τη διατροφή μεγάλου μέρους του πληθυσμού του πλανήτη (όχι όλου, βέβαια).
Και αφού έχει προοδεύσει τόσο πολύ η επιστήμη, αναρωτιέσαι πώς δεν έχει καταφέρει να βγάλει εύγευστα προϊόντα. Παίρνεις φράουλες μεγάλες σαν αυγό και όταν τις δαγκώνεις νομίζεις ότι τρως ξύλο. Παίρνεις καρπούζια που πικρίζουν και έχουν γεύση αγγουριού. Η σκορδαλιά σου αποτυγχάνει και γίνεται αφορμή οικογενειακού ντιμπέιτ γιατί τα σκόρδα δεν έχουν δριμύτητα. Μασάς τα σταφύλια και ακούς τον ήχο της κροταφογναθικής σου άρθρωσης. Αλλά η μεγαλύτερη και ασυγχώρητη αποτυχία της τεχνολoγίας είναι οι ντομάτες! Οι ντομάτες σήμερα έχουν ομοιόμορφο ολοστρόγγυλο σχήμα και κατακόκκινο χρώμα. Τις βλέπεις στο τελάρο και τρέχουν τα σάλια σου. Αλλά, δυστυχώς, θεωρία επισκόπου και καρδία μυλωνά! Στο εσωτερικό τους έχουν ένα πυκνό δίκτυο σκληρού ινώδους ιστού, χωρίς χυμό και χωρίς γεύση. Γι’ αυτού του είδους τις άγευστες ντομάτες, εμείς που μεγαλώσαμε σε αγροκηπευτική περιοχή, επιφυλάσσουμε τον όρο «γαϊδούρια» (μετά συγχωρήσεως). Φαίνεται ότι κανείς δεν μπορεί να τροποποιήσει τις φυσικές ιδιότητες των προϊόντων χωρίς να χάσει κάτι. Ποιος θα επαναφέρει τις αληθινές ντομάτες που τρώγαμε κάποτε και ήταν το κύριο καλοκαιρινό φαγητό της αγροτικής οικογένειας; Αντε να φτιάξεις ντοματόσουπα με αυτές τις ξύλινες ντομάτες. Υπάρχουν άραγε οι αυτόχθονες σπόροι;
