Κύριε διευθυντά,
Είναι σε όλους μας γνωστή η καθολική ιστορική παραδοχή ότι ο απαγχονισμός του Πατριάρχη, οι σφαγές της Χίου και η Εξοδος του Μεσολογγίου απετέλεσαν τους τρεις θεμελιώδεις συντελεστές της ελληνικής παλιγγενεσίας κατά τον ιερό αγώνα της εθνικής μας ανεξαρτησίας.
Ωστόσο, ενώ η θυσία του Μεσολογγίου τιμάται κατ’ έτος επαξίως, με την αυτοπρόσωπη μάλιστα παρουσία ανωτάτων εκπροσώπων της Πολιτείας, η θυσία της Χίου δεν τυγχάνει, ατυχώς, της ανάλογης τιμής. Είναι δε εν προκειμένω αρκούντως ενδεικτικό το γεγονός ότι, ενώ φέτος, την 8η Μαΐου, τιμάται η 200ή επέτειος της τραγικής Χιακής θυσίας, της μεγαλύτερης στον βωμό της εθνικής μας παλιγγενεσίας, η Προεδρία της Δημοκρατίας απήντησε αρνητικά στη σχετική πρόσκληση, οι δε λοιποί πολιτειακοί φορείς δεν έχουν μέχρι στιγμής εκδηλώσει πρόθεση αυτοπρόσωπης παρουσίας τους για την απόδοση της οφειλόμενης στην υπέρτατη θυσία τιμής.
Θέλουμε, ωστόσο, να ελπίζουμε ότι εντέλει η 200ή επέτειος των σφαγών και θα τιμηθεί επαξίως, και θα καταστεί η αφετηρία να αποδίδεται εφεξής υπό της επίσημης Πολιτείας τιμή ανάλογη του μεγέθους της κορυφαίας αυτής θυσίας, καθώς τούτο αποτελεί όχι μόνο ηθική και εθνική μας υποχρέωση αλλά και επιταγή της Ιστορίας.
