Κύριε διευθυντά
Το Πάσχα πέρασε. Στο «Χριστός Ανέστη», που ακούστηκε και συνεχίζει να ακούγεται αυτές τις μέρες μεταξύ μας, πολλοί «πιστοί» και μη απαντούσαν και απαντούν «Αληθώς Ανέστη» ή «Αληθώς ο Κύριος», ενώ άλλοι από κεκτημένη ταχύτητα «ευχαριστώ, επίσης»…
Το ενδιαφέρον είναι ότι η μεγάλη πλειοψηφία των χριστιανών εξακολουθεί να κλαίει στα πόδια του Σταυρού. Η συνείδηση αυτών των ανθρώπων είναι εστιασμένη στον Χριστό που πέθανε και όχι στον Χριστό που ζει!
Επόμενο λοιπόν είναι ο κόσμος να ασχολείται με το «πώς» πέθανε ο Ιησούς Χριστός, και με το «ποιοι» ήταν οι υπεύθυνοι για τον θάνατό Του. Το θέμα συνήθως δεν εστιάζεται στο «Γιατί» πέθανε, και γι’ αυτό δημιουργήθηκαν θρύλοι και παραδόσεις για το «ποιος» φταίει, και εάν οι Ατσίγγανοι έφτιαξαν 4 ή 5 καρφιά…, όπως ανέφερε σε άρθρο του ο κ. Παντ. Μπουκάλας, «Το πέμπτο το φαρμακερό» («Κ» 22.4.2022).
Την Αλήθεια τη γράφει η Καινή Διαθήκη, που είναι γραμμένη στην ωραία γλώσσα μας: Ο Ιησούς Χριστός ήρθε στον κόσμο από αγάπη, για να πεθάνει ώστε να σωθεί ο πεσμένος άνθρωπος, ήρθε σύμφωνα με το σχέδιο του Πάνσοφου Πατέρα Θεού, να πεθάνει στη θέση μας για τις αμαρτίες μας, να πληρώσει τα λύτρα, για να σωθεί από αιώνια καταδίκη κάθε άνθρωπος που θα πιστέψει στη θυσία αυτή, και θα δεχθεί τη δωρεά του Θεού (Ιωάννης 3.16).
Το ότι σταυρώθηκε ο Ιησούς Χριστός πολλοί το γνωρίζουν ως ιστορία… Λίγοι όμως πραγματικά πιστεύουν ότι σταυρώθηκε για τον κάθε άνθρωπο προσωπικά, και ότι η αποδοχή αυτής της θυσίας με μετάνοια και πίστη οδηγεί στη σωτηρία!
