Όταν η μικροψυχία συναντά τη μιζέρια

Κύριε διευθυντά
«Ουκ εά αυτούς καθεύδειν το του Μητσοτάκη τρόπαιον». Αρκεί να δει κανείς τα πρωτοσέλιδα κάποιων εφημερίδων τις ημέρες μετά την ομιλία του πρωθυπουργού στο αμερικανικό Κογκρέσο για να διαπιστώσει πόση μικροψυχία και μιζέρια υπάρχει στη χώρα μας. Ανιστόρητος ο Μητσοτάκης, διασκεδαστική η ομιλία του, προκάλεσε θλίψη, απογοήτευση και αγωνία, ούτε μία φορά δεν ανέφερε τη λέξη Τουρκία και πολλά άλλα τέτοια απίστευτα φοβερά. Κάθε λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος, άσχετα με τα πολιτικά του πιστεύω, αναγνώρισε ότι η ομιλία του πρωθυπουργού ήταν άριστη από κάθε άποψη, πολιτική, ιστορική, κοινωνική, αισθητική κ.λπ. Μας έκανε να αισθανθούμε υπερήφανοι ως Ελληνες, όπως ορθώς επεσήμανε ο κ. Στ. Μάνος, καθώς και, προς τιμήν τους, οι κ. Θ. Πάγκαλος και Ν. Παπανδρέου. Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι εκείνοι που δεν βλέπουν τίποτα καλό στην εμφάνιση του πρωθυπουργού στο Κογκρέσο, είναι τόσο μικρόνοες ώστε να μην εννοούν, οι τάλανες, το μέγεθος της επιτυχίας αυτής της επίσκεψης. Φοβούμαι ότι μάλλον είναι ζήλια και φθόνος, που δεν τους τιμά. Και όπως λέει η ποιήτρια Μαρία Θεοκτίστου, «η ζήλια και ο φθόνος έκαναν παιδί και έγινε δολοφόνος».