Κύριε διευθυντά
Αν και δεν είμαι ειδικός, ούτε καν φιλότεχνος, θα ήθελα να αναφερθώ στην επιστολή του κ. Γιάννη Κιουστελίδη, στο φύλλο της 25ης Ιουνίου.
Δεν μπορώ βέβαια να απαντήσω στο ερώτημα του κ. Κιουστελίδη γιατί οι φιλότεχνοι πληρώνουν πανάκριβα για αυθεντικά, ή που πιστεύουν ότι είναι αυθεντικά, έργα αντί να αγοράσουν φθηνά αντίγραφα, τα οποία μπορεί να είναι άριστα από τεχνικής άποψης.
Θα κάνω, όμως, δύο παρατηρήσεις, οι οποίες πιστεύω σχετίζονται με το παραπάνω ερώτημα:
• Κατ’ αρχάς, ακριβές αντίγραφο του Παρθενώνα υπάρχει στην πόλη Νάσβιλ του Τενεσί. Πριν από περίπου 30 χρόνια, μια μεγάλη αμερικανική εταιρεία, καλύτερα να μην πω το όνομά της για να μη θεωρηθεί διαφήμιση, παρουσίασε στην πόλη αυτή μια νέα σειρά μηχανημάτων της με προσκεκλημένους τους αντιπροσώπους της από όλον τον κόσμο. Στο πλαίσιο μιας ολιγόωρης περιήγησης, μας έδειξαν «τον Παρθενώνα, όπως αρχικά ήταν και όχι όπως είναι σήμερα», όπως μας είπε με μεγάλο καμάρι ο Αμερικανός ξεναγός μας. Οι Ευρωπαίοι αντιπρόσωποι που ήταν μαζί μας, σχεδόν όλοι χωρίς εξαίρεση, γέλασαν αυθόρμητα. Και ας μπορούσαν να δουν ένα επιστημονικά ακριβές αντίγραφο του «αρχικού» έργου, με όλα τα αετώματα, το 13μετρο χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς κ.λπ. Αντίθετα, δείξαμε περισσότερο ενδιαφέρον όταν φθάσαμε «στο πρώτο σαλούν που κτίστηκε στην πόλη, πριν από περίπου 400 χρόνια». Γιατί αυτό τουλάχιστον είναι «ιστορία».
• Προσωπικά, νιώθω πολύ μεγαλύτερη κατάνυξη και δέος μπροστά σε ένα μικρό, μισογκρεμισμένο, προβυζαντινό εκκλησάκι παρά σε μια σύγχρονη πολυτελή εκκλησία.
Γιωργος Κατερινοπουλος
Μηχανολόγος-ηλεκτρολόγος ΕΜΠ
