Kύριε διευθυντά
Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στην Ευρώπη που την επομένη των εκλογών συζητούν πότε θα είναι οι επόμενες. Φανταστείτε τι θα γίνει τώρα, που λόγω απλής αναλογικής θα στηθεί δεύτερη κάλπη. Οι πρόωρες εκλογές είναι χαρακίρι για τους εξής λόγους:
Πρώτον: Ο ισχυρισμός ότι πρέπει να υπάρχει νωπή εντολή τον χειμώνα όχι μόνο είναι αίολος αλλά και εμπερικλείει τεράστιους κινδύνους λόγω έλλειψης συναίνεσης από τα κόμματα. Η συναίνεση στην Ελλάδα είναι άγνωστος όρος γιατί υπάρχουν τα κατάλοιπα του καταραμένου Εμφυλίου, με τη φαγωμάρα και τη διχόνοια. Η προκήρυξη εκλογών σημαίνει διχασμό που, δυστυχώς, είναι βαθιά στο DNA μας. Η πλειονότητα νοιάζεται για την καρέκλα και όχι για να προσφέρει στην κοινωνία και στον ταλαίπωρο πολίτη.
Δεύτερον: Το «κάτω τα μολύβια» από υπουργούς και Δημόσιο είναι μια καταραμένη προεκλογική συνήθεια ένεκα της οποίας, αντί να παράγεται έργο – ανάπτυξη ωφέλιμη για τους πολίτες, υπάρχει παραλυσία.
Τρίτον: Κάποιοι εξ ευηθείας ισχυρίζονται πως η ακυβερνησία λόγω αναλογικής είναι καλύτερη από… την πόλωση (με τους 158). Ομως, το «γαλλικό μάθημα» των εκλογών με την ακυβερνησία και τον πολιτικό σεισμό δεν δίδαξε κανέναν. Οποιο και να είναι το πρώτο κόμμα, δεν θα έχει αυτοδυναμία (δηλ. 46,2%). Οποιος θεωρεί ότι θα σχηματιστεί κυβέρνηση συνεργασίας, ζει σε άλλον πλανήτη, αφού δεν έχουμε κουλτούρα Γερμανίας. Η σκέψη αυτή οφείλεται στη νηπιακή συλλογιστική κάποιων πολιτών, που ενώ έχουν το δικαίωμα ψήφου, δεν έχουν γνώσιν τι θα ψηφίσουν.
Τέταρτον: Η πιο κρίσιμη παράμετρος είναι τα εθνικά θέματα: μια υπηρεσιακή κυβέρνηση δεν μπορεί να λύσει κρίσεις με την Τουρκία και υπάρχει τεράστιος κίνδυνος για 2α Ιμια. Ο δικτάτορας/ψευτοσουλτάνος Ερντογάν με τους τρεις βεζίρηδες ορέγονται νεκρανάσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, καιροφυλακτώντας και ελπίζοντας στην παρατεταμένη πολιτική μας αστάθεια.
Πέμπτον: Η πολύμηνη ακυβερνησία λόγω των διπλών εκλογών ενέχει τον τεράστιο κίνδυνο εκτροχιασμού της οικονομίας. Οποιαδήποτε στραβοτιμονιά υπάρξει, ενέχει τον κίνδυνο να επανέλθουμε στα μνημόνια.
Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού!
