Κύριε διευθυντά
Ευχαριστώ την κ. Παπασωτηρίου-Μπένου για τον κόπο που έκανε να αναλύσει και να σχολιάσει (φ. 2/7) προηγούμενη επιστολή μου. Ο ορισμός του Μπαμπινιώτη περιέχει τη λέξη «παραπλήσια» (σημασία), που συχνά χαρακτηρίζει τα συνώνυμα. Η συνωνυμία δεν σημαίνει απόλυτη ταύτιση νοήματος, ούτε ισχύει υποχρεωτικά η «αμφίδρομη» σημασία των συνωνύμων λέξεων. Ετσι, στο δικό της παράδειγμα, κάθε καρέκλα είναι κάθισμα, δεν ισχύει όμως και το αντίστροφο. Το σκαμνί, ο καναπές, η πολυθρόνα, το στασίδι, είναι καθίσματα από χρηστικής σκοπιάς. Δεν είναι όμως καρέκλες.
Η κ. Παπασωτηρίου-Μπένου καταλήγει στο επικριτικό συμπέρασμα: «Σίγουρα όμως βουλιάζουμε, χάριν αστεϊσμών και εντυπώσεων, την υπέροχη και πολύπαθη γλώσσα μας με τις εκάστοτε κακοποιήσεις και παραφθορές». Δεν ξέρω σε ποιους αναφέρεται και χαίρομαι που γράφει σε πρώτο πληθυντικό πρόσωπο, διότι αλλιώς θα το εξελάμβανα ως προσωπική αιχμή. Ωστόσο, ακόμη και το καλό αστείο, το χιούμορ, το λογοπαίγνιο, είναι εκφραστικά μέσα που συνιστούν ορθή χρήση και όχι κακοποίηση της γλώσσας. Μετά από 30 χρόνια ενασχόλησης με συγγραφή, μετάφραση, επιμέλεια και διόρθωση κειμένων σε δυο γλώσσες, δεν θα μπορούσα να δεχθώ αδιαμαρτύρητα την κατηγορία της παραφθοράς.
Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0
Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ήβρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε. Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
