Κύριε διευθυντά
Σχετικά με την επιστολή του ομοτίμου καθηγητού κ. Γιάννη Κουτεντάκη («Καθημερινή» 12/7/2022) υπό τον τίτλο «Ο Κουρός από το Ιράν και εμείς οι γηγενείς», με την οποία συμφωνώ απολύτως και την προσυπογράφω (με την άδειά του φυσικά), θα ήθελα να προσθέσω τα ακόλουθα:
Δυστυχώς, η κατάντια της ελληνικής παιδείας δεν οφείλεται μόνο στην παράλειψη διδασκαλίας στα σχολεία των σοφών «δεξιοτήτων ζωής» (αγνώστων πολλές φορές και στους ίδιους τους εκπαιδευτικούς, ακόμη και στους γονείς) αλλά κυρίως στη γενικότερη και μεθοδευμένη υποβάθμιση των αξιών, των ποιοτικών διακρίσεων και της διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας (αρχαίας και νέας), όπως επίσης και στην εξάρτηση της επιτυχίας στις Πανελλαδικές Εξετάσεις και στα Πρότυπα Σχολεία, από τα «φροντιστήρια», τα οποία η ίδια η Πολιτεία ενισχύει και προστατεύει… αφού για τις εξετάσεις αυτές απαιτείται ύλη η οποία δεν διδάσκεται στα σχολεία!
Ο αξιέπαινος μαθητής από το Ιράν, Κουρός όπως αναφέρεται και στο άρθρο της κ. Ανθής Παζιάνου («Καθημερινή», 2/7/2022), έκανε κι αυτός «φροντιστήρια», είχε όμως τη σπάνια τύχη να έχει προσωπικά τη βοήθεια των καθηγητών του, του μαθηματικού κ. Παν. Κουτσουδή, της χημικού κ. Βασιλικής Θωμα δη, η οποία «αφιλοκερδώς ανέλαβε για ολόκληρη σχολική χρονιά τα απογεύματα της Παρασκευής, στις διακοπές Χριστουγέννων – Πάσχα να κάνει μάθημα Χημείας μέσω τηλεκπαίδευσης» και της φυσικού του Προτύπου Λυκείου Μυτιλήνης, κ. Ελένης Παλαιολόγου, που ήταν δίπλα του εκτός σχολικού ωραρίου.
Αξίζουν πράγματι θερμά συγχαρητήρια στους εκπαιδευτικούς αυτούς, που συνιστούν με τον σπάνιο ανθρωπισμό τους και την προσφορά τους την αληθινή αξία και ποιότητα της ιδιότητας του εκπαιδευτικού.
Τέλος, θα ήθελα να προσθέσω ότι στο παράδειγμα-πρότυπο του νεαρού από το Ιράν πρέπει να αναφερθεί και αυτό του Γιάννη του «γηγενούς», του υιού της φίλης μου της Ράνιας, ορφανού από πατέρα από τα πέντε του χρόνια, ο οποίος αρίστευσε επίσης στις Πανελλαδικές Εξετάσεις, δουλεύοντας ως μαθητής λυκείου τα Σαββατοκύριακα, για να πληρώνει τα φροντιστήριά του, βοηθώντας έτσι την ηρωίδα μάνα του, που έκανε τρεις δουλειές για να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της!
Είμαι σίγουρη ότι αυτά τα δύο παιδιά «αριστούχοι των δεξιοτήτων ζωής», πιασμένοι χέρι χέρι θα ανεβαίνουν με σύνεση και υπομονή τις ανηφόρες της ζωής και θα πραγματοποιούν τα όνειρά τους… όπως τους ταιριάζει, διδάσκοντας ταυτόχρονα σε όλους ότι οι αγώνες, οι ελπίδες, οι προσδοκίες και τα όνειρα δεν έχουν… σύνορα, χρώματα και πατρίδες.
Είναι παντού τα ίδια!
Μπέσσυ Παπασωτηρίου-Μπένου
Συνταξιούχος συμβολαιογράφος Αθηνών
