Kύριε διευθυντά
Είναι πρόκληση για τους γονείς πριν από κάθε επίσκεψη στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου να διηγούνται στα παιδιά τους τους τόσο σκοτεινούς μύθους που παρ’ όλα αυτά αφορούν τ’ ανθρώπινα και υποθηκεύουν τη ζωή των ηρώων των τραγωδιών.
Αδελφοκτονίες, αιμομιξίες, μητροκτονίες, παιδοκτονίες, πατροκτονίες κατ’ αλφαβητική σειρά.
Αυτή τη φορά είχαμε και τον Ατρέα να ψήνει τ’ ανίψια του για να τα προσφέρει ως δείπνο χαιρέκακης εκδίκησης στον αδελφό του Θυέστη μέσα σ’ ένα αδιάκοπο κυνήγι της εξουσίας.
Τέτοια ήταν η δυσωδία που έκανε το πανό με την ετυμηγορία «Ηe is a rapist», που μας υποδεχόταν από ψηλά στην παράσταση του «Αγαμέμνονα» του Ulrich Rasche, να ωχριά. Μα ποιος βιαστής, αυτός ήταν παιδοκτόνος, θυσίασε την κόρη του την Ιφιγένεια, καθάρισε τους Τρώες σ’ έναν επιθετικό πόλεμο για τα μάτια της Ελένης!
Ή μήπως άλλο ο μύθος κι άλλο η πραγματικότητα; Ή ποια είναι η πραγματικότητα; Οποια και να είναι, μπήκε και ο βιασμός στο λεξιλόγιο της ανήλικης διαπαιδαγώγησης έστω στο περιθώριο μιας εξαιρετικής παράστασης.
Με τον αδιάκοπο χτύπο των τυμπάνων να ορίζει και τους παλμούς της δικής μας καρδιάς, μείναμε καθηλωμένοι επί ένα δίωρο να παρακολουθούμε τους ηθοποιούς να κοπιάζουν να μείνουν ακούνητοι… περπατώντας πάνω σε μια περιστρεφόμενη σκηνή. Το «Κι όμως γυρίζει» της σκηνής ως υπόμνηση της νέας αλήθειας του Γαλιλαίου φαίνεται να δίνει χείρα βοηθείας πρώτα στην Κλυταιμνήστρα. Μπορεί κι εκείνη, εμφανιζόμενη μετά το λουτρό αίματος ως άλλη αναδυόμενη Αφροδίτη του Μποτιτσέλι, με τα χρυσοκόκκινα μαλλιά της να καλύπτουν το πάλλευκο, αναγεννησιακό ολόγυμνο σώμα της, να εξαγνιστεί τιμωρώντας τον Αγαμέμνονα για την Ιφιγένεια και να σημάνει μια νέα αλήθεια; Μπορεί κι ο Αίγισθος, εμφανιζόμενος στη συνέχεια ως άλλος Αδάμ χωρίς φύλλο συκής με εμφανή τα σημάδια της αιμομιξίας, να δικαιωθεί εκδικούμενος τα αίσχη του Ατρέα; Μπορεί η Κασσάνδρα να προφητεύει διά παντός τη μία και μοναδική αλήθεια;
