Κύριε διευθυντά
Σε μια περίοδο σαν τη σημερινή με τα τεράστια διεθνή προβλήματα, ορισμένα θέματα μπορεί να θεωρηθούν επουσιώδη, αλλά για να θυμίσω τον Βολταίρο «το περιττό είναι τόσο απαραίτητο».
Παρατηρείται τα τελευταία χρόνια μια αποδοχή στη χώρα μας ανατολίτικων συμπεριφορών και λέξεων που προσβάλλουν τη γλωσσική και την αισθητική μας παράδοση.
Συχνά προβάλλονται από την τηλεόραση και από ελληνικές ταινίες σκηνές από γλέντια, γάμους κ.λπ.
Δυστυχώς αυτό που προοριζόταν για ελληνικό γλέντι υποκύπτει σε ανατολίτικη επίδραση που επί διακόσια χρόνια δεν καταφέραμε να αποβάλουμε από την καθημερινότητά μας.
Ο χορός της κοιλιάς που φαίνεται να συγκινεί μεγάλο μέρος του κοινού, αποτελεί ένα θλιβερό θέαμα που τα τετρακόσια χρόνια τουρκοκρατίας ευτυχώς δεν κατάφεραν να μεταφέρουν στους Ελληνες.
Οι λαϊκοί χοροί αποτελούν πλούτο της παράδοσής μας εφόσον και αυτοί δεν υφίστανται ανατολίτικες παρεμβάσεις, όπως συχνά γίνεται, και μετατρέπονται σε χορούς μίσους και εκδίκησης.
Η μοναδική θέση της χώρας μας επιβάλλει τη διάσωση της κουλτούρας μας μέσω της γλώσσας και των παραδόσεών της.
Ας μου επιτραπεί να σημειώσω έναν χυδαίο επίσης ανατολίτικο όρο που χρησιμοποιούν κατ’ αποκλειστικότητα οι μεταφραστές ταινιών, που είναι «ο μπάτσος», προσβλητικός όρος για τους ηρωικούς μας αστυνόμους που καθημερινά αγωνίζονται με κίνδυνο της ζωής τους για την ασφάλειά μας.
