Κύριε διευθυντά
Με περισυλλογή παρετήρησα ορισμένες φωτογραφίες της εφετεινής εκδηλώσεως της 24ης Ιουλίου. Περισυλλογή, η οποία αγγίζει τα όρια της πικρίας. Η 24η Ιουλίου, συνδεομένη βεβαίως με τη συναφή χρονική περίοδο, είναι κυρίως ημέρα πένθους για την απώλεια ζωής Ελλήνων της Κύπρου, θάνατο στρατιωτών μας, αιχμαλωσία συμπατριωτών μας, βιασμούς και απώλεια ενός πολέμου και εθνικών εδαφών, με μακρόχρονη παρουσία ελληνικού στοιχείου. Είναι ημέρα νίκης του προαιωνίου εχθρού μας. Αυτό είναι το σημαντικό.
Ο συναγωνισμός κυριών για την εντυπωσιακώτερη εμφάνιση τύπου καλλιστείων και τα άφθονα χαμόγελα πολλών μετεχόντων επ’ ουδενί αποδίδουν το σπαρακτικό για τον ελληνισμό νόημα του Ιουλίου 1974.
Οι αρχηγοί των κομμάτων έπρεπε να προλάβουν την επανάληψη εμφανίσεων και συμπεριφορών του τύπου αυτού με βάση παλαιότερα περιστατικά. Ησαν απόντες από την επιλογή του ορθού για τη συγκεκριμένη εκδήλωση.
Μία δροσερή βραδιά, εν μέσω καύσωνος και τρομερών πυρκαϊών σε τόσα μέρη της Ελλάδος, ίσως να προσφέρεται για απαγκίστρωση από τα προβλήματα…
Με εκλεκτόν οίνον, γευστικά εδέσματα, ποιοτική μουσική. Διερωτάται ευλόγως κανείς πώς θα αναδιατύπωνε ο Αίσωπος το περίφημο «των οικιών υμών εμπιπραμένων αυτοί άδετε».
Η δε περιβολή θαλάσσης ενός των προσελθόντων στα πλαίσια της προετοιμασίας της εκδηλώσεως αντανακλά τη σημασία την οποία αποδίδουμε στην ιερότητα του χώρου και στα μέτρα ασφαλείας.
Ο αείμνηστος Ιωάννης Ζίγδης προσκληθείς να παρασημοφορηθεί την 24η Ιουλίου 1997 από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κ. Στεφανόπουλο στα πλαίσια της αυτής εκδηλώσεως, αρνήθηκε, ειπών ότι η ημέρα αυτή είναι ημέρα πένθους και όχι πανηγυρισμών.
Μήπως η εκδήλωση αυτή πρέπει πλέον να καταργηθεί, κα Πρόεδρε της Δημοκρατίας;
