Κύριε διευθυντά
Στην «Καθημερινή» της 5/8/2022 δημοσιεύθηκε άρθρο του εκλεκτού συντάκτη της εφημερίδος κ. Πάσχου Μανδραβέλη με τίτλο «Γυναικοκτονίες, νόμος και στοιχεία». Το άρθρο πρωτοτυπούσε στο θέμα περιέχοντας μόνο λογικές απόψεις και προτάσεις στην αλλοπρόσαλλη και θορυβώδη συζήτηση του υπαρκτού, μεγάλου και, φευ, αιματηρού κοινωνικού προβλήματος.
Δεν θα έπρεπε να χρειάζεται καθηγήτρια της Εγκληματολογίας για να αντιληφθούν οι διεκδικήτριες ίσων ανθρωπίνων δικαιωμάτων των γυναικών, τα οποία οι ίδιες ομολογούν ότι τους παρέχει η νομοθεσία, πως ο χαρακτηρισμός ανθρωποκτονίας με θύμα γυναίκα ως γυναικοκτονίας, ουδέν θα μετέβαλλε, αφού η ήδη απειλουμένη ανωτάτη ποινή και η ποινική μεταχείριση του δράστη θα παρέμεναν αμετάβλητες.
Δεν θα έπρεπε επίσης να χρειάζεται το κύρος της κ. Σοφίας Βιτάλη, για να συνειδητοποιήσουμε «ότι χρειάζεται πρόληψη» για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Στο σημείο αυτό θα ήταν, ίσως, χρήσιμο να διευκρινισθεί ότι δεν μιλάμε για τη γενική και ειδική πρόληψη, στην οποία αποβλέπει η επιβαλλόμενη ποινή. Εδώ πρόκειται για την απαιτούμενη οργανωμένη συνολική προσπάθεια όλων των οργάνων της Πολιτείας να διαπαιδαγωγήσουν κατάλληλα τους πολίτες για την επίτευξη του επιδιωκόμενου αποτελέσματος, που είναι η μεταβολή της προσεγγίσεως του θέματος των γυναικών από μια μερίδα της κοινωνίας, ξεκινώντας από την εξασφάλιση του σεβασμού των πολιτών προς την ίδια την Πολιτεία και τα όργανά της σε όλα τα επίπεδα από τον αστυνομικό της Τροχαίας μέχρι τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, από τον κάθε βουλευτή μέχρι τον πρόεδρο της Βουλής και της κυβερνήσεως, από τον δάσκαλο του δημοτικού μέχρι τον πρύτανη του πανεπιστημίου. Αυτό δεν γίνεται, όταν στο ανώτατο επίπεδο προκηρύσσεται με απαράδεκτο τρόπο άκρως επικίνδυνο δημοψήφισμα του οποίου το αποτέλεσμα –ευτυχώς– δεν τηρείται. Οταν η Βουλή εξυπηρετεί διακομματικά με νυκτερινές ντροπολογίες ατομικά ή ομαδικά συμφέροντα κ.λπ., κ.λπ.
Το συζητούμενο πρόβλημα, όμως, είναι διαφορετικό. Οπως και (πάρα) πολλά άλλα ξεκινάει από το «σπίτι». Ο γυναικοκτόνος ήταν ο χαϊδεμένος κανακάρης μητέρας, η οποία τον έφερε με πολλούς πόνους στον κόσμο, τον μεγάλωσε με κόπους και θυσίες, αλλά του έκανε όλα τα χατίρια, του συγχωρούσε τις αταξίες που όλο μεγάλωναν, δεν πρόσεξε τις παρέες του κ.λπ. Οταν ο γιος αυτός παντρεύτηκε, τσακωνόταν με τη γυναίκα του, σιγά σιγά έδερνε τη γυναίκα του στους καβγάδες του ζευγαριού και έτσι φτάνουμε στη γυναικοκτονία. Για να αλλάξει αυτή η νοοτροπία και οι σχετικές συνήθειες χρειάζεται συνειδητή συντονισμένη προσπάθεια στην οικογένεια, στο σχολείο, στην Εκκλησία, παντού. Αυτό βέβαια είναι πολύ πιο δύσκολο, περίπλοκο και χρονοβόρο από την ονοματοδοσία του αδικήματος και τις αλλαγές στην προσωρινή κράτηση ή τη σωφρονιστική μεταχείριση του δράστη που είναι και θεαματικά. Αν με ενοχλεί το τσιγάρο του διπλανού, το πρόβλημα λύνεται εύκολα. Αν με βλάπτει το τσιγάρο που καπνίζω, να το κόψω είναι δύσκολο, όπως ξέρουμε όσοι το προσπαθήσαμε και ίσως το καταφέραμε.
