Κύριε διευθυντά
Πέρα από όσα πολύ ωραία και σωστά γράφουν οι φίλοι και συνάδελφοι Μιχάλης Νεοφύτου και Μιχάλης Κυριακίδης για τον οικογενειακό γιατρό (Γράμματα αναγνωστών, 3/8/2022), ας μου επιτρέψουν να προσθέσω τις σκέψεις μου.
Για να επιτύχει ο θεσμός αυτός, ο οποίος είναι απαραίτητος για κάθε οργανωμένο σύστημα υγείας, εκτός από την επαρκή χρηματοδότηση, είναι απαραίτητη μια σοβαρή προετοιμασία που θα εξασφαλίσει την κοινωνική αποδοχή, την υποστήριξη του ιατρικού σώματος και τη συνέπεια και συνέχεια της πολιτικής. Η μέχρι τώρα εμπειρία δεν είναι ενθαρρυντική, αλλά ούτε πρέπει να αποθαρρύνει. Λίγα χρόνια μετά τη Μεταπολίτευση ο τότε υπουργός Υγείας, ο αείμνηστος σοφός Σπύρος Δοξιάδης, στην πρόταση για αναμόρφωση των υπηρεσιών υγείας εισήγαγε τον θεσμό του γενικού ιατρού.
Παρά τη σοβαρή επιστημονική προετοιμασία, το σχέδιο αυτό δεν έφθασε στη Βουλή λόγω αντιδράσεων. Ωστόσο το 1983 ψηφίστηκε νομοσχέδιο που εισήγαγε αυτό που ονομάστηκε ΕΣΥ. Εκτοτε ακολούθησαν νόμοι για «τροποποίηση, βελτίωση, συμπλήρωση, ανάπτυξη», όπως το 1985, το 1992, το 1994, το 1997, το 2001, το 2004 και αρκετοί άλλοι στη συνέχεια, αλλά ο θεσμός του οικογενειακού γιατρού δεν εισήχθη.
Για να πετύχει τη σημερινή εποχή η μετάβαση σε ένα νέο σύστημα πρωτοβάθμιας περίθαλψης θα χρειαστεί να δημιουργηθούν ορισμένες προϋποθέσεις.
Στην Ελλάδα ιδιαίτερα, όπου ο κόσμος έχει μάθει να απευθύνεται απευθείας σε ειδικούς, οι οποίοι μάλιστα υπάρχουν σε πληθώρα, πρέπει να δοθούν οι προϋποθέσεις και τα κίνητρα (φορολογικά, επιδοτήσεις, δάνεια) για να δημιουργηθούν ιατρικές ομάδες οικογενειακών γιατρών που θα καλύπτουν τις βασικές ειδικότητες και τις ανάγκες όλου του 24ώρου. Αλλωστε και στο Ηνωμένο Βασίλειο, με ιστορία 70 ετών του δικού του ΕΣΥ, οι μεμονωμένοι γιατροί (solo practices), όπως με επιτυχία υπηρέτησε ο Μιχάλης Νεοφύτου στην Αγγλία πριν από αρκετές δεκαετίες, είναι πια σπάνιοι και έχουν αντικατασταθεί από ιατρικές ομάδες (medical centers).
Πρέπει επίσης οι γιατροί να βοηθούνται στη δουλειά τους με την παραγωγή από τον ΕΟΔΥ «κατευθυντήριων συστάσεων» για κάθε ιατρικό πρόβλημα και ανάγκη. Θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα όργανο από ιατρούς του ΕΣΥ και των ιατρικών σχολών για την παραγωγή αυτού του υλικού που θα μπορούσε να ξεκινήσει με βάση τις συστάσεις (guidelines) του αντίστοιχου βρετανικού οργανισμού NICE (www.nice.org.UK). Θα χρειαστεί δηλαδή σοβαρή προετοιμασία για ένα τέτοιο μεγάλο βήμα.
