Κύριε διευθυντά
Τελευταία γίνεται πολύς λόγος για μια φράση που αποδίδεται στον Κωνσταντίνο Καραμανλή κατά την εξέλιξη του «Αττίλα 2»: «Η Κύπρος είναι μακριά». Η πραγματικότητα είναι η εξής:
Μετά την υποβολή του καταλόγου των 13 σημείων, που υπέβαλε ο Μακάριος στους Τουρκοκυπρίους στις αρχές Δεκεμβρίου του 1963, η απάντηση που ήρθε από την Αγκυρα ήταν αρνητική. Στις 24 Δεκεμβρίου 1963, οι Τουρκοκύπριοι εξαπέλυσαν ευρείας εκτάσεως επίθεση κατά των Ελληνοκυπρίων στην περιοχή Μανσούρας – Κοκκίνων, αλλά ηττήθηκαν.
Επί 7-8 μήνες υπήρχε μεγάλη αναστάτωση στο νησί, έως ότου περί τα μέσα Αυγούστου σμήνη τουρκικών αεροσκαφών άρχισαν να βομβαρδίζουν με καυστικές βόμβες ναπάλμ την περιοχή της Τυλληρίας, εντός της οποίας βρίσκονται η Μανσούρα και τα Κόκκινα, δυτικά της Κερύνειας.
Οι βομβαρδισμοί κράτησαν δύο ημέρες και σκοτώθηκαν 55 Ελληνες. Με την έναρξη των βομβαρδισμών συνεκλήθη στο Τατόι Συμβούλιο του Στέμματος, υπό την προεδρία του τότε βασιλέως Κωνσταντίνου, στο οποίο συμμετείχαν και ο Μακάριος και ο υπουργός του των Εξωτερικών Κυπριανού. Ο Μακάριος διεξετραγώδησε τα γεγονότα και ζήτησε την προστασία της Ελλάδος. Ο υπουργός Αμύνης Γαρουφαλιάς, ο οποίος παρίστατο, ζήτησε να προσέλθει ο αρχηγός ΓΕΑ, αντιπτέραρχος Γ. Αντωνάκος, ο οποίος βρισκόταν εξαρχής σε διπλανό δωμάτιο. Ο Αντωνάκος εδήλωσε ενώπιον της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας Ελλάδος και Κύπρου ότι η Ελλάς διαθέτει συστοιχίες καταδιωκτικών-βομβαρδιστικών RF86, τα οποία ήταν έτοιμα να σηκωθούν τόσο στην Τανάγρα όσο και στην Ελευσίνα με προορισμό την Κύπρο. Εδήλωσε, όμως, ότι η απόσταση Ελλάδος – Κύπρου είναι μεγάλη και τα ελληνικά καταδιωκτικά χρειάζονται μία ώρα για τη μετάβαση στην Κύπρο και μία ώρα για την επιστροφή, ώστε τους απομένουν μόνο πέντε λεπτά αυτονομίας καυσίμων για την αναχαίτιση των βομβαρδιστικών, τη στιγμή που τα μεγέθη για τους Τούρκους ήταν αντίστροφα.
Τότε ο Γεώργιος Παπανδρέου είπε, όπως προκύπτει από τα επίσημα πρακτικά του Συμβουλίου του Στέμματος, ότι αφού η Κύπρος είναι τόσο μακριά ώστε να ευρίσκεται εκτός της αυτονομίας καυσίμων των ελληνικών αεροπλάνων, δεν μένει παρά να επιχειρήσουμε την αυτοδύναμη προστασία της νήσου. Ετσι, εστάλη στην Κύπρο η περίφημη μεραρχία πολεμικής συνθέσεως με δύναμη πυρός σώματος στρατού, την οποία τρία χρόνια αργότερα απέσυρε η χούντα κατ’ εντολήν των Αμερικανών. Επομένως, ο Γεώργιος Παπανδρέου και όχι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είπε την «ιστορική» αυτή φράση, υπό τις ίδιες συνθήκες ευρισκόμενος τότε. Ενήργησε, δηλαδή, και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής τον Αύγουστο του 1974 εξίσου συνετά με τον Γεώργιο Παπανδρέου τον Αύγουστο 1964.
Εάν έστελναν και οι δύο αυτοί μεγάλοι πολιτικοί αεροπλάνα προς αεροπορική κάλυψη της Κύπρου το μεν αποτέλεσμα, υπό τις συνθήκες που περιγράψαμε, θα ήταν μηδαμινό, χάριν δε του μηδαμινού αυτού αποτελέσματος, θα εχάνετο πλειάδα ελληνικών αεροσκαφών χωρίς η Κύπρος να ωφεληθεί σχεδόν τίποτε.
