Κύριε διευθυντά
Με πρότυπο τα ισχύοντα στη Γαλλία και στις ΗΠΑ, από τη δεκαετία του 1980 άρχισαν να λειτουργούν και στη χώρα μας οι ανεξάρτητες αρχές, ως νομικές οντότητες, απεξαρτημένες από την πολιτική και διοικητική ιεραρχία, στο πλαίσιο εδραίωσης του κράτους δικαίου. Για τον σκοπό αυτόν, άλλωστε, οι πραξεις τους προσβάλλονται μόνον ενώπιον των δικαστηρίων, ενώ διαθέτουν διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια. Τα μέλη τους, επίσης, απολαύουν προσωπικής και λειτουργικής ανεξαρτησίας. Πέντε ανεξάρτητες αρχές έτυχαν συνταγματικής κατοχύρωσης, ενώ με τυπικούς νόμους έχουν ιδρυθεί άλλες είκοσι έξι (26). Η ευάριθμη παρουσία τους, κατά κατάχρηση,ενδεχομένως, του θεσμού, είναι εμφανής.
Με την ίδρυση της Εθνικής Αρχής Διαφάνειας (ν. 4622/2019) συγχωνεύθηκαν έξι ελεγκτικά, κυρίως, σώματα χωρίς να υπάρξει προβληματισμός αναφορικά με παρατηρούμενες επικαλύψεις αρμοδιοτήτων μεταξύ ανεξάρτητων αρχών, όπως ενδεικτικά μεταξύ Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων και ΕΣΡ. Δεν μπορεί, προφανώς, να αγνοηθούν οι νομικοί προβληματισμοί που συνδέονται με συγκλίνουσες αρμοδιότητες των συνταγματικά κατοχυρωμένων ανεξάρτητων αρχών ή εκείνων που υπακούουν στην ευρωπαϊκή νομοθεσία (όπως Επιτροπή Ανταγωνισμού και Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας).
Πέραν, όμως, των προβληματισμών που προεξετέθησαν, δεν φαίνεται να έχει γίνει οποιαδήποτε συστηματική προσπάθεια διακρίβωσης προϋποθέσεων συγχώνευσης, προς αποφυγήν επικαλύψεων, σε ομοειδή πλέγματα αρμοδιοτήτων, εφόσον, πέραν της εύλογης σύγχυσης, ακόμη και στον νομικό κόσμο, υπονομεύουν, παραλλήλως, όχι σπάνια, με αποκλίνουσες ερμηνείες, την ομοιόμορφη εφαρμογή των σχετικών κανόνων δικαίου.
Η ανάγκη συγχώνευσης ομοειδών, κατά τον θεματικό πυρήνα των αρμοδιοτήτων τους, ανεξάρτητων αρχών, θα συντελέσει στην περαιτέρω εμπέδωση του κράτους δικαίου και συνακόλουθα στη λειτουργική ενδυνάμωση του δημοκρατικού πολιτεύματός μας.
