Κύριε διευθυντά
Διαβάζω πάντα με ενδιαφέρον τα άρθρα του κ. Τάκη Θεοδωρόπουλου. Στο άρθρο του της 7ης Αυγούστου 2022 αναλύει ικανοποιητικά και επαρκώς την κακή, θα λέγαμε, διδασκαλία της λογοτεχνίας στην εκπαίδευση.
Μπορεί η θετική και τεχνολογική πλευρά της εκπαίδευσης να επισκιάζει πια ανοιχτά τα θεωρητικά μαθήματα, αλλά ποτέ μια ακραία λύση ή πρόταση, όπως η διακοπή της διδασκαλίας της στα σχολεία θα αποτελούσε λύση.
Ενα λογοτεχνικό έργο ως έκφραση της ατομικής αλήθειας του δημιουργού αποτελεί καθεαυτό μία επαναστατική πράξη. Η λογοτεχνία είναι ένα αιρετικό αντικείμενο ενασχόλησης και δεν βρίσκει εύκολα ευήκοα ώτα, όχι μόνο ανάμεσα στους μαθητές, αλλά ούτε στους ενήλικες που έχουν πλέον ελεύθερη επιλογή σε ό,τι κάνουν.
Η αναθεώρηση και η αναπροσαρμογή της διδασκαλίας της στις βασικές εκπαιδευτικές βαθμίδες είναι πολύ παραπάνω από επιτακτική – είναι θέμα επιβίωσης. Προκειμένου, όμως, να μην υπάρχει η επαφή των νεαρών μαθητών με τη γλώσσα στην πιο ελεύθερη μορφή της και την τέχνη της ελεύθερης έκφρασης του ανθρώπου, προτιμούμε το κακό, με την ελπίδα ότι κάποιος σπόρος θα ανθίσει στα αγκάθια και τις πέτρες.
Μένη Πουρνή
Φιλόλογος – αρχαιολόγος
