Κύριε διευθυντά
Οταν το 2008 η Δύση βίωνε μια μεγάλη οικονομική κρίση, οι Ελληνες ακούγαμε την τότε κυβέρνηση να μας διαβεβαιώνει ότι «η ελληνική οικονομία είναι θωρακισμένη» και την τότε αντιπολίτευση να λέει με περισσή αυτοπεποίθηση «λεφτά υπάρχουν». Ετσι, συνεχίζαμε να λειτουργούμε ανέμελα όταν άλλες χώρες προσπαθούσαν να συμμαζέψουν τα οικονομικά τους. Τον Απρίλιο του 2010, όμως, και με φόντο το γραφικό Καστελλόριζο μάθαμε ότι όχι μόνον λεφτά δεν υπήρχαν, αλλά ότι η Ελλάδα κατέφυγε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και σε μηχανισμό στήριξης της Ευρωπαϊκής Ενωσης, δηλαδή στα μνημόνια. Και το 2015 διαπιστώσαμε ότι τα μνημόνια δεν καταργούνται «με ένα νόμο κι ένα άρθρο» επειδή το απαιτούν οι «αγανακτισμένοι», αλλά ότι όποιος τα αμφισβητεί επιβαρύνεται με ένα ακόμη, χειρότερο, μνημόνιο, για το οποίο θα πληρώνουν και τα δισέγγονά μας.
Σήμερα, η ευρωπαϊκή γειτονιά μας δοκιμάζεται από έναν καταστρεπτικό συνδυασμό κλιματικής κρίσης και πολέμου ― στρατιωτικού, ενεργειακού και οικονομικού. Ο Γερμανός καγκελάριος προειδοποιεί ότι έρχεται δύσκολος χειμώνας και ανακοινώνει περιορισμούς στην κατανάλωση ενέργειας. Ο άλλοτε υπεραισιόδοξος Γάλλος πρόεδρος λέει ότι η περίοδος της αφθονίας τελείωσε. Σε ισχυρές λοιπόν χώρες οι κυβερνώντες δεν χαϊδεύουν αυτιά και οι αντιπολιτευόμενοι δεν σπεύδουν να επωφεληθούν από τις δυσάρεστες εξελίξεις. Στη μικρή όμως και ευάλωτη χώρα μας ακούμε δημοφιλή υπουργό να κομπορρημονεί ότι η κρίση δεν θα μας αγγίξει, η κατανάλωση ενέργειας, ακόμη και η σπάταλη, επιχορηγείται γενναιόδωρα χωρίς κανένα μέτρο για τον περιορισμό της, ενώ η αντιπολίτευση απλώς υπερθεματίζει σε απαιτήσεις και υποσχέσεις. Το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του φαίνεται να ακολουθεί τη συνταγή του 2008: καθησυχάζει ή υπόσχεται λύσεις μαγικές, ελπίζοντας ότι κάποιος άλλος θα μείνει στο τέλος με τον μουτζούρη στο χέρι.
Δυστυχώς, δεν υπάρχει άλλος. Εμείς, οι πολίτες, μένουμε κάθε φορά με τον μουντζούρη στο χέρι. Και επειδή κάποιοι από εμάς το εμπεδώσαμε τη δεκαετία που πέρασε, δηλώνουμε στο πολιτικό μας σύστημα ότι δεν θέλουμε να το ξαναζήσουμε.
