Κύριε διευθυντά
Είμαι 94 χρόνων και έχω γνωρίσει τον πόλεμο, την Κατοχή, τον διαμελισμό της πατρίδας μου μεταξύ Ιταλών και Βουλγάρων, και τη δολιότητα των «Συμμάχων» – ελάχιστο παράδειγμα, το αναφέρει ο Σεφέρης στο Ημερολόγιό του από την Αίγυπτο το 1943 (δυστυχώς από εδώ που βρίσκομαι δεν μπορώ να δώσω την ακριβή παραπομπή), είναι οι απόπειρες των Αγγλων να αποσπάσουν τη Βουλγαρία από τον Αξονα, προσφέροντάς της την Καβάλα και την περιοχή της.
Οι κίνδυνοι που διατρέχει η πατρίδα μας σήμερα είναι ίδιοι και χειρότεροι. Θα ήθελα επομένως να ξέρω ότι τόσο ο πρωθυπουργός όσο και οι υπουργοί του δουλεύουν με όλες τους τις δυνάμεις, να πληροφορηθούν, να προβλέψουν και να προετοιμαστούν έτσι ώστε να προετοιμάσουν κι εμάς για τη θύελλα εμπρός μας, στηριγμένοι και από εμάς όλους ενωμένους και αποφασισμένους.
Μακάρι –χίλιες φορές μακάρι– να είχα πεθάνει, προτού δω την απέραντη ανεμελιά του ελληνικού πολιτικού κόσμου, που σήμερα με ιαχές έχει καταπιαστεί να διυλίζει τον κώνωπα έχοντας ήδη καταπιεί το διεθνές φαινόμενο των παρακολουθήσεων. Θυμίζω ως κορυφαίο παράδειγμα την παρακολούθηση του κινητού της κ. Μέρκελ από τις αμερικανικές υπηρεσίες κατασκοπείας.
Ητοι, δεν πειράζει αν η CIA –πιθανότατα δε και οι Ρώσοι και οι Ισραηλινοί και οι Κινέζοι και Κύριος οίδε πόσοι άλλοι– παρακολουθεί και τον κ. Τσίπρα και τον κ. Ανδρουλάκη και τον πρωθυπουργό και όλους τους υπουργούς μας, φτάνει να προωθήσουμε, με κάθε μέσον, τις μικροπολιτικές μας φιλοδοξίες ή να βγούμε, έστω και για μία στιγμή, από την αφάνεια της ασημαντότητός μας.
Λες και δεν θα είναι αύριο αυτοί που θα κυβερνήσουν το ίδιο καράβι της δύστυχης πατρίδας μας.
Ανάθεμα και τρις ανάθεμα.
