Κύριε διευθυντά
Παραθερίζω στην Πλάκα Λασιθίου απέναντι από τη Σπιναλόγκα. Στο ένα άκρο του οικισμού, «πάνω» στη θάλασσα, υπάρχει ένα ναΰδριο αφιερωμένο στην Αγία Μαρίνα και ακριβώς δίπλα το λιλιπούτειο κοιμητήριο της κοινότητος.
Αυτά έχουν τη διπλή ατυχία να εφάπτονται μιας θηριώδους ξενοδοχειακής επιχείρησης και να «διακόπτουν» τη συνέχεια της παραλίας του ξενοδοχείου μήκους διακοσίων μέτρων, προφανώς χωρίς πρόσβαση από τον δρόμο, αφήνοντας ελεύθερα είκοσι μέτρα για τους κατοίκους.
Με διάφορα τεχνάσματα η επιχείρηση προσπαθεί να οικειοποιηθεί και τα εναπομείναντα είκοσι μέτρα και κυρίως να πετύχει την απομάκρυνση του κοιμητηρίου.
Ιδιαίτερα λυπηρό για μια επιχείρηση που επαίρεται για τους προβεβλημένους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό ιδιοκτήτες της.
Εκτός από την εμφανή απουσία του αισθήματος του κορεσμού γίνεται προκλητική η έλλειψη σεβασμού σε αυτούς που μας έφεραν στη ζωή.
Ως εκ τούτου είμαι υποχρεωμένος να διαφωνήσω με την άποψη του κ. Φάνη Σπανού (φύλλο «Κ» 4ης Σεπτεμβρίου) ότι όλοι χωράμε στα 5.400 χλμ. παραλιών του τόπου μας.
Ούτε όλοι ούτε καν τα ιερά και τα όσια δεν χωράνε με αυτόν τον τρόπο τουριστικής ανάπτυξης.
