Κύριε διευθυντά
Η καταιγίδα των πληροφοριών για την ενεργειακή κρίση μάς δίνει πολύτιμα στοιχεία, αλλά και αποκαλύπτει την άγνοια και εγκληματική έλλειψη δράσης εκ μέρους της Ελληνικής Πολιτείας.
Εχουμε μια εξαιρετική και ανταγωνιστική βιομηχανία κατασκευής ηλιακών θερμοσιφώνων με εξαγωγές σε πάρα πολλές χώρες, αλλά δεν έχουμε, ακόμη και τώρα μέσα στην ενεργειακή κρίση, πολιτική προώθησης και ενίσχυσης του κλάδου με διπλό όφελος: την τόνωση της βιομηχανικής δραστηριότητας και την εξοικονόμηση ενέργειας και εθνικής αξιοπρέπειας.
Στην ηλιόλουστη χώρα μας, μόλις τα 3 στα 10 νοικοκυριά έχουν ηλιακό θερμοσίφωνα, την ίδια στιγμή που χώρες όπως η Κύπρος και το Ισραήλ έχουν φθάσει στο 90%. Με μια δαπάνη της τάξης των 550-650 ευρώ μπορείτε να εγκαταστήσετε έναν ηλιακό θερμοσίφωνα και να δείτε τον λογαριασμό του ηλεκτρικού ρεύματος να μειώνεται κατά 20% σε ετήσια βάση. Σημειώστε ότι ο ηλιακός θερμοσίφωνας εξοικονομεί ετησίως 1.700 κιλά διοξειδίου του άνθρακα έναντι μόνον 1.400 κιλών ενός πανάκριβου ηλεκτρικού αυτοκινήτου που πολύ θα θέλαμε αλλά αδυνατούμε να αγοράσουμε.
Μια άλλη πολύ αξιόλογη προοπτική εξοικονόμησης ενέργειας είναι για τη θέρμανση των κτιρίων. Οσοι έχουν συνδεθεί στο φυσικό αέριο, έχουν παγιδευτεί. Είναι αστειότητες οι ισχυρισμοί υπουργού για επαναφορά της καύσης πετρελαίου με δαπάνη ολίγων εκατοντάδων ευρώ. Ο εξαπλασιασμός της περυσινής τιμής του φυσικού αερίου δημιουργεί πονοκεφάλους σε όσους έχουν στραφεί προς τη χρήση του. Ηδη κάποιοι αρθρογράφοι ομιλούν για το δίλημμα επιλογής των καταναλωτών μεταξύ τροφίμων και θέρμανσης.
Είναι βέβαιο πως η Ελληνική Πολιτεία δεν θα μπορέσει να επιδοτήσει το φυσικό αέριο στην έκταση που έχει κάνει με το ηλεκτρικό ρεύμα. Μπορούν όμως οι καταναλωτές με την ενθάρρυνση της Ελληνικής Πολιτείας να στραφούν στην παράλληλη εγκατάσταση επικουρικού συστήματος θέρμανσης με ζεστό νερό από τον ήλιο. Με μια δαπάνη της τάξης των 10.000 ευρώ μπορεί να εξοικονομηθεί στη χώρα μας το ένα τρίτο ή και περισσότερο των αναγκών θέρμανσης ανάλογα με την περιοχή στην οποία βρίσκεται η κατοικία.
Αυτό το συγκριτικό πλεονέκτημα θα το αφήσουμε να προσπεράσει ή θα το κάνουμε κεντρικό σημείο πολιτικής και αφετηρία νέων επενδύσεων στους επόμενους κρίσιμους μήνες;
