Κύριε διευθυντά
Εχω κάποιες ερωτήσεις κρίσεως προς την πλειονότητα των σχολιαστών, των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, για την εφαρμογή appodixi, που εξομοιώνουν τους χρήστες της με καταδότες, δωσίλογους, γερμανοτσολιάδες κ.τ.λ.
1) Μήπως είναι καιρός να ωριμάσουμε από τη λογική του «καρφιού» που μας κατατρέχει από τα μαθητικά μας χρόνια;
2) Συμφωνείτε ότι σε ένα έθνος όπου επικρατεί η παράδοση της αλληλεγγύης μεταξύ κατεργαραίων το ανταποδοτικό σκέλος της εφαρμογής appodixi ήταν απαραίτητο για την αποτελεσματικότητά της;
3) Ποιοι κατά τη γνώμη σας είναι περισσότερο καταδότες δωσίλογοι, γερμανοτσολιάδες κ.τ.λ., αυτοί που με τις πρακτικές της εκτεταμένης φοροδιαφυγής βοήθησαν να επικρατήσει η γερμανική λογική στην επιβολή των μνημονίων στη χώρα ή οι εμπνευστές μιας ελληνικής διαδικτυακής εφαρμογής που σκοπό έχει να συμβάλει στην αποφυγή της επανάληψής τους;
4) Θέλουμε να πιστεύουμε ότι χαρακτηριζόμαστε από κοινωνική ευαισθησία και πατριωτισμό. Μπορούμε να συμφωνήσουμε, λοιπόν, ότι για να βρεθεί δημοσιονομικός χώρος, για παροχές στους πιο ευάλωτους αλλά και χρηματοδότηση των αμυντικών μας δαπανών, η εφαρμογή αυτή είναι ένα σημαντικό βήμα για τη μετατροπή της θεωρίας σε πράξη (από την οποία μονίμως πάσχουμε);
Η εξομοίωση εντελώς διαφορετικών μεταξύ τους καταστάσεων, εν προκειμένω των χρηστών της εφαρμογής appodixi με τους καταδότες των αντιστασιακών επί Κατοχής, για την εξυπηρέτηση του αφηγήματος που βολεύει κάθε φορά, εν προκειμένω της φοροδιαφυγής, είναι η πεμπτουσία του λαϊκισμού. Περιμένω από τη μείζονα αντιπολίτευση να επικροτήσει μια βελτιωμένη και πιο αποτελεσματική ιδέα, που έγινε πράξη, από αυτήν της χρησιμοποίησης τουριστών μεταξύ των οποίων υποθέτω και Γερμανών (γνήσιων σε αντιδιαστολή με την Τσολιαδο-ποικιλία τους) ως φορο-ελεγκτών που είχε προτείνει ο τότε υπουργός Οικονομικών επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
