Κύριε διευθυντά
Με ενδιαφέρον παρακολουθώ την αρθρογραφία ειδικών ιστορικών που κατά καιρούς δημοσιεύετε στην εφημερίδα σας σχετικά με τη Μικρασιατική Καταστροφή και με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 100 χρόνων από τα δραματικά γεγονότα εκείνης της εποχής. Είναι παρήγορο να διαπιστώνει κανείς ότι σε γενικές γραμμές τα περισσότερα διακρίνονται από πνεύμα νηφαλιότητας, αντικειμενικότητας και απροκατάληπτου χειρισμού του θέματος.
Το ίδιο μπορεί να λεχθεί και για αρκετά βιβλία που κυκλοφορούν τις ημέρες αυτές με το ίδιο αντικείμενο. Τοποθετούν τα γεγονότα σε ιστορικά ακριβέστερες και πιο επιστημονικές βάσεις. Κρίνουν πρόσωπα και πράγματα μακριά από τις εμπάθειες, μικρότητες και προκαταλήψεις του παρελθόντος. Με δύο λόγια θα μπορούσε να πει κανείς ότι διακρίνονται από μία τάση «ήπιου αναθεωρητισμού».
Μεταξύ των βιβλίων αυτών νομίζω ότι ξεχωρίζει το βιβλίο του καθηγητή Θανάση Διαμαντόπουλου «Η ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΕΞΙ». Μία ειλικρινής και έντιμη προσπάθεια απονομής «ούτως ειπείν», ιστορικής δικαιοσύνης. Ο συγγραφέας εκθέτει γεγονότα, καταθέτει στοιχεία, καταγράφει καταστάσεις με νηφαλιότητα, κρατώντας αποστάσεις, χωρίς να παίρνει ο ίδιος θέση και χωρίς να προσπαθεί να καθοδηγήσει τον αναγνώστη. Αφήνει σε αυτόν την ευθύνη να βγάλει τα συμπεράσματά του.
Βιβλία σαν αυτό του Θ. Διαμαντόπουλου είναι χρήσιμα για την εθνική μας αυτογνωσία. Και ας μην ξεχνούμε ότι «κάθε παρόν περιέχει μέρος του παρελθόντος».
