Κύριε διευθυντά
Τον τελευταίο καιρό, με αφορμή τη θλιβερή επέτειο της Μικρασιατικής Καταστροφής, μερικοί όψιμοι βασιλόφρονες προσπαθούν να περάσουν την εντύπωση ότι αποκλειστικός υπεύθυνος ήταν ο Βενιζέλος και όχι ο Κωνσταντίνος που λόγω της πασίγνωστης γερμανοφιλίας του, όλες του οι πράξεις από το 1915 έως το 1922 ήταν αντίθετες προς το συμφέρον του έθνους. Χωρίς να έχει κανένα δικαίωμα, λόγου χάριν, από το Σύνταγμα να αναμειγνύεται στη διακυβέρνηση του κράτους άρα και στην άσκηση της εξωτερικής πολιτικής, επέμεινε από την αρχή (Φεβρουάριος 1915) στην ένταξη της Ελλάδος στο πλευρό των κεντρικών αυτοκρατοριών, με ενδιάμεσο βήμα την ουδετερότητα. Ενώ έπρεπε να ακούσει από την αρχή τις αποφάσεις της κυβερνήσεως Βενιζέλου γιατί ήταν ανεύθυνος (υπεύθυνη ήταν μόνο η κυβέρνηση που εκπροσωπούσε τον κυρίαρχο λαό) συνεκάλεσε δύο συμβούλια του στέμματος όπου όχι μόνο ο Βενιζέλος αλλά και όλοι οι διατελέσαντες πρωθυπουργοί μέχρι τη μέρα εκείνη, ετάχθησαν εναντίον της Γερμανίας. Παρά ταύτα ο Κωνσταντίνος δεν συμμορφώθηκε προς τη γενική αυτή εθνική γραμμή αλλά υποχρέωσε τον Βενιζέλο σε παραίτηση. Σχηματίστηκε η κυβέρνηση Γούναρη η οποία διενήργησε εκλογές μετά από 3,5 μήνες (αντί για 40 ημέρες) όπου συνετρίβη. Ωστόσο ο Κωνσταντίνος την κράτησε στην εξουσία άλλους δύο μήνες παράνομα και αφού στις 10 Αυγούστου του 1915 σχημάτισε πια κυβέρνηση ο Βενιζέλος πάλι, δεν συμμορφώθηκε στην πολύ νωπή ακόμη λαϊκή ετυμηγορία του λαού και εξανάγκασε τον πρωθυπουργό σε νέα παραίτηση.
Αρχές του 1916 διέταξε το τέταρτο σώμα στρατού να παραδώσει αμαχητί στους Γερμανοαυστριακούς και στους Βουλγάρους τα οχυρά Ρούπελ και λοιπά και τελικά όλη την Ανατολική Μακεδονία. Οπως έχει τεκμηριωμένα αποδείξει ο ερευνητής των αρχείων της Βιέννης Π. Ενεπεκίδης, έδωσε στους Αυστριακούς αξιωματικούς, που τον επισκέφθηκαν στη Λουκέρνη της Ελβετίας όπου ζούσε εξόριστος, στοιχεία για τον αριθμό και τη διάταξη των ελληνικών δυνάμεων στη Β. Ελλάδα και τον Σεπτέμβριο του 1918 έδωσε εντολή σε εκατοντάδες αξιωματικούς του Ελληνικού Στρατού να αυτομολήσουν στους Βουλγάρους όταν θα άρχιζε η μεγάλη συμμαχική αντεπίθεση στο μέτωπο Μακεδονίας (πάλι Ενεπεκίδης – βιβλίο «Η δόξα και ο διχασμός»).
Δεν θέλω να κουράσω τον αναγνώστη με άλλες αντιπατριωτικές ή και προδοτικές ενέργειες του μοιραίου εκείνου βασιλιά στον οποίον οφείλεται αποκλειστικά και μόνο η οριστική για την Ελλάδα απώλεια της Μικράς Ασίας.
Αναφέρω απλώς ότι μετά την παράδοση της Ανατολικής Μακεδονίας στους Γερμανοβουλγάρους, διέταξε 4.500 Ελληνες στρατιωτικούς να παραδοθούν εθελουσίως ως αιχμάλωτοι στους Γερμανούς και παρέμειναν αιχμάλωτοι στο Γκέρλιτς 2,5 χρόνια.
