Κύριε διευθυντά
Συμπληρωματικώς στο διεξοδικό ρεπορτάζ του κ. Γιώργου Λιάλιου στην «Καθημερινή» της Τρίτης 4 Οκτωβρίου 2022, ίσως θα άξιζε να γνωρίσουμε και την άλλη όψη του θαύματος του νερού στο άνυδρο Ισραήλ: τις υψηλές, με τα μέτρα της Ελλάδος αλλά και τα διεθνή, τιμές του νερού στην κατανάλωση. Συγκεκριμένως, προ ΦΠΑ, τα πρώτα 7 κυβικά κατ’ άτομον, για οικιακή χρήση, για 60 ημέρες, τιμώνται 7,533 νέα σέκελ Ισραήλ = 2,185 ευρώ ανά κυβικό. Τα υπόλοιπα κυβικά, για οικιακή χρήση: 12,123 νέα σέκελ Ισραήλ = 3,516 ευρώ ανά κυβικό. Οι τιμές για επιχειρηματική χρήση είναι πάντοτε ακόμη υψηλότερες από τα 3,156 ανά κυβικό. Συγκριτικώς, το τιμολόγιο της ΕΥΔΑΠ αρχίζει από τα 0,35 ευρώ ανά κυβικό για τα πρώτα 5 κυβικά. Ενώ, λοιπόν, το κόστος παραγωγής του νερού στο Ισραήλ, στους αγωγούς εξόδου των εργοστασίων αφαλατώσεως, χάρη στην τεχνική πρόοδο, έχει μειωθεί, και συνεχίζει να μειώνεται, το κόστος στην κατανάλωση είναι πολύ υψηλό.
Με άλλα λόγια, η επάρκεια νερού κοστίζει ακριβά, πανάκριβα. Ας το μάθουν οι δικοί μας δημαγωγοί, που μιλούν για το νερό ως τάχα κοινωνικά αγαθό και εννοούν αγαθό που μπορεί να το σπαταλά αλογίστως ο καθένας. Διότι έτσι κατανοούμε οι πολλοί το «κοινωνικό αγαθό». Η διαθεσιμότης μεγάλων ποσοτήτων νερού είναι μόνο το ένα σκέλος στο πρόβλημα της επαρκείας του. Το άλλο σκέλος είναι η υψηλή τιμή, η οποία αποθαρρύνει την κατανάλωσή του. Και τούτο σε λαό με παράδοση πολλών αιώνων στη λατρεία του νερού, όπως, βεβαίως, το μαρτυρεί η Παλαιά Διαθήκη και μας θυμίζουν και οι Ψαλμοί στην τελετή του αγιασμού των υδάτων, αλλά το έχει αναδείξει με μεγάλη τέχνη, και πιο πρόσφατα, ο Στρατής Τσίρκας στο πικρό, χαοτικό (και επίκαιρο, λόγω Ουκρανίας) διήγημά του «Οι λούστροι του Αγίου Κωσταντίνου».
Οι επικοινωνιακές εκστρατείες υπέρ της εξοικονομήσεως νερού, όσο καλόδεχτες κι αν είναι, διότι φέρνουν έσοδα στα μέσα μαζικής επικοινωνίας, δεν πρόκειται να φέρουν αποτέλεσμα εάν το κόστος στην κατανάλωση του νερού δεν αντικατοπτρίζει την πραγματική αξία του και τη σπανιότητά του.
