Kύριε διευθυντά
Ο κ. Νίκος Κοτζιάς, με άρθρο του που δημοσιεύθηκε στην «Καθημερινή» στις 17/10/2022, παρουσιάζει τις ενέργειες που θεωρεί ότι έπρεπε να είχαν γίνει από τη χώρα μας για την αντιμετώπιση της επιθετικότητας της Τουρκίας και που δεν έχουν αποτολμηθεί από τους σημερινούς αρμόδιους.
Γράφει, συγκεκριμένα:
– «Δεν μπορεί να υπερίπτανται ακόμη και drones πάνω από ελληνικό έδαφος και να μην ενημερώνουμε Τουρκία, συμμάχους, ΟΗΕ και διεθνή κοινότητα ότι την επόμενη φορά θα τα ρίξουμε με τη χρήση ηλεκτρονικών μέσων».
– «Δεν είναι δυνατόν πέντε χρόνια αφότου ετοίμασα τα κατάλληλα Προεδρικά Διατάγματα να εξακολουθεί η Ελλάδα να μην κάνει νομικά κατοχυρωμένο κλείσιμο των κόλπων και να μην έχουν χαραχθεί οι νέες ευθείες γραμμές βάσης στο εξωτερικό τους μέρος».
– «Η Ελλάδα οφείλει άμεσα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα σε όλη την Κρήτη στα 12 μίλια, και όχι μόνο στη νότια».
– «Δεν είναι δυνατό να αποδέχεται η κυβέρνηση της Ν.Δ. να κάνει η Ε.Ε. πολιτική για το Λιβυκό χωρίς τη συμμετοχή μας που την είχαμε επιβάλει επί ημερών μου».
– «Δεν είναι δυνατό να προαναγγέλλει η Τουρκία ότι θα εκβιάσει τις Σουηδία και Φινλανδία ως προς την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ και να μην αποσαφηνίζει η Ελλάδα ότι δεν θα δεχτεί μια συμφωνία που θα στρέφεται σε βάρος των συμφερόντων της, όπως και έγινε (άρση του εμπάργκο όπλων προς Τουρκία)».
Διαβάζοντας όλα αυτά, διερωτάται κανείς:
Ο κ. Κοτζιάς, που σήμερα ζητάει από άλλους να τολμήσουν τα πιο δύσκολα, γιατί ο ίδιος, ως υπουργός Εξωτερικών το 2018, δεν είχε τολμήσει το πολύ πιο εύκολο: Να απαιτήσει, στις διαπραγματεύσεις για τη Συμφωνία των Πρεσπών, η ιθαγένεια και η γλώσσα της Βόρειας Μακεδονίας να είναι «Βορειομακεδονική» και όχι «Μακεδονική», αφού το όνομα της χώρας είναι «Βόρεια Μακεδονία» και όχι «Μακεδονία».
Αν το είχε τολμήσει, οι ΗΠΑ, η Γερμανία και άλλες χώρες –που επείγονταν για την άμεση ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ και την έναρξη διαπραγματεύσεων προσχώρησής της στην Ευρωπαϊκή Ενωση– δεν θα υποχρέωναν τη Βόρεια Μακεδονία να δεχτεί την απαίτηση αυτή της Ελλάδας, αναλογιζόμενες τον κίνδυνο μιας δεύτερης αποτυχίας τους, μετά την πρώτη του 2008, όταν ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής είχε τολμήσει να απορρίψει, παρουσία του προέδρου Μπους, τις τότε απαιτήσεις της FYROM;
