Κύριε διευθυντά
Το πρόσφατο άρθρο του εκλεκτού αρθρογράφου κ. Παντελή Μπουκάλα, «Πιο χαμηλά, πιο χαμηλά…» («Καθημερινή», 19/10/2022), τράβηξε την προσοχή μου. Οντως, «δεν μιλάμε, δεν διαβάζουμε και δεν ακούμε μ’ ένα λεξικό στο χέρι».
Κυριολεκτικά (και αρχικά) η λέξη «παιδοφιλία» δεν σήμαινε «αφροδίσιος παιδοβιασμός» ή, για να χρησιμοποιήσω τη γλώσσα του ελληνότροπου Ρωμαίου αυτοκράτορα Μάρκου Αυρήλιου, «κατά την συνουσίαν εντερία παράτριψις και μετά τινος σπασμού μυξαρίου έκκρισις» («Τα εις εαυτόν», 6.13). Το αντίθετο: «παιδοφιλία» σήμαινε «φιλοτεκνία», «αγάπη προς το παιδί». Η παιδοφιλία της θεάς Δήμητρας υμνείται: «…εύτεκνε, παιδοφίλη, σεμνή, κουροτρόφε κούρα» (Ορφικός Υμνος, 40.13). Η θεά Δήμητρα δεν ήταν γυναικεράστρια επειδή αγαπούσε («φιλούσε») την Περσεφόνη! Δεν ήταν Σαπφώ. Αλλά και η ίδια η Σαπφώ κάνει λόγο για τη Γελλώ, την «παιδοφιλωτέρα» (σπάραγμα 178, στ. 1), που «άωρος ετελεύτησε» και το φάντασμά της εμφανιζόταν στα παιδιά λόγω της υπερβολικής αγάπης της προς αυτά (Λεξικό Σούδα).
Ομως φαίνεται πως κάποιος αρχαίος τραγομάσχαλος πορνοδιδάσκαλος, που προτιμούσε τα παιδιά (το «παιδοφιλείν») από τον γάμο («καγώ παιδοφιλήσω πολύ μοι κάλλιον ή γαμείν»), προφανώς οδήγησε στο να λάβει η λέξη «παιδοφιλία» την αρνητική σημασία της «παιδεραστίας».
Συμφωνώ με τη γενική θέση του αρθρογράφου και με θλίψη παρακολουθώ κι εγώ, από τούτη τη μακρινή αντίχθονα της Αυστραλίας, την υπόθεση της 12χρονης, που κάποιοι ασυνείδητοι πορνοβοσκοί την οδήγησαν να δρασκελίσει το κατώφλι του πορνοβοσκείου. Θλίβομαι, επί ίσης μοίρας, που στο ποινικό δίκαιο η ισόβια κάθειρξη δεν είναι ισόβια.
