Κύριε διευθυντά
Η περίπτωση της Λιζ Τρας ίσως είναι διδακτική για εμάς, τον εξυπνότερο λαό του κόσμου, για την πολιτική αυτοσυνειδησία μας.
Να ψυχανεμιστούμε, δηλαδή, για πόσους αιώνες καθυστερούμε από το ώριμο στάδιο ενός αστικού κοινοβουλευτικού πολιτεύματος.
Ο πρωθυπουργός στη Μεγάλη Βρετανία είναι απλώς ένας θεσμικός παράγων, ένας άνθρωπος που αναλαμβάνει να κάνει μία σοβαρή και υπεύθυνη δουλειά.
Αν αποτύχει, αντικαθίσταται με συνοπτικές διαδικασίες. Δεν κλονίζεται το πολιτικό οικοδόμημα αν ο πρωθυπουργός αποδειχθεί ανεπαρκής, ανίκανος ή και φαιδρός. Αυτή είναι η ανθρώπινη φύση και η εξουσία δείχνει τον άνθρωπο.
Εμείς εδώ, από την πολλή δημοκρατικότητά μας, έχουμε διαμορφώσει ένα εντελώς πρωθυπουργοκεντρικό πολιτικό σύστημα. Ολα και όλοι κρέμονται από τον πρωθυπουργό, που αίρει και όλες τις αμαρτίες του τόπου. Αν αποδειχθεί ακατάλληλος, πρέπει να πιούμε το ποτήρι της αποτυχίας μέχρι τέλους, μέσα σε συνθήκες γενικής κρίσης και αποσταθεροποιητικών μεθοδεύσεων.
Για να γίνει ένα κόμμα μεγάλο χρειάζεται μεγάλη πολιτική, μακριά, βέβαια, από λαϊκισμούς και δημαγωγίες. Εκεί, στο ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ, μέχρι πότε θα συντηρούν το ψιλικατζίδικο;
