Κύριε διευθυντά
Στο φύλλο της 12ης Οκτωβρίου η επιστολογράφος κ. Βιβή Ασπρουλάκη επισημαίνει σωστά το πρόβλημα με τους τζαμπατζήδες στα ΜΜΜ της Αθήνας. Επιτρέψτε μου να συμπληρώσω τις παρατηρήσεις της με μερικά πρόσθετα στοιχεία.
Το μετρό είναι το μόνο ΜΜΜ όπου δεν υπάρχουν τζαμπατζήδες, αφού η είσοδος και η έξοδος είναι εφικτή μόνον σε όσους διαθέτουν εισιτήριο. Υπάρχει όμως ένα άλλο πρόβλημα με τη χρήση της μάσκας. Οταν βρισκόμαστε μέσα στον συρμό, ακούμε από το μεγάφωνο ότι η χρήση μάσκας είναι υποχρεωτική σε όλα τα ΜΜΜ. Η ανακοίνωση, εκτός από ελληνικά, ακούγεται και σε άλλες τρεις ευρωπαϊκές γλώσσες. Ομως μέσα στον συρμό υπάρχουν αρκετοί επιβάτες χωρίς μάσκα. Γιατί τους επετράπη η είσοδος;
Στο τραμ δεν υπάρχει κανένας έλεγχος. Ο επιβάτης πρέπει να θεωρήσει το εισιτήριό του στην αυτόματη μηχανή που βρίσκεται μέσα στο όχημα, και ακούγεται ο χαρακτηριστικός ήχος της επιτυχούς θεώρησης. Συγκρίνοντας τον αριθμό των επιτυχών θεωρήσεων, με τον αριθμό των νεοεισελθόντων επιβατών, υπολογίζω ότι περίπου ένας στους πέντε επιβάτες έχει εισιτήριο. Οι υπόλοιποι τέσσερις είναι τζαμπατζήδες.
Για τα λεωφορεία δεν έχω προσωπική αντίληψη.
Γεννάται το ερώτημα: Οταν πριν από χρόνια οι εταιρείες των ΜΜΜ αποφάσισαν να καταργήσουν τους εισπράκτορες και τους ελεγκτές για λόγους οικονομίας, γιατί δεν υιοθέτησαν τις πρακτικές ελέγχου κατά την είσοδο των επιβατών που εφαρμόζονται σε δυτικοευρωπαϊκές χώρες; Μέχρι πότε οι συνεπείς επιβάτες θα πληρώνουν το κόμιστρο των ασυνεπών;
