Κύριε διευθυντά
Είναι αξιοθαύμαστος ο τρόπος με τον οποίο οι ανταποκριτές/τριες του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης ανταποκρίνονται στη δουλειά τους, κάτω από δύσκολες συχνά συνθήκες, κάτι που δεν είναι εύκολο – απαιτεί γνώσεις, υπομονή και επιμονή, επαγγελματισμό.
Γι’ αυτό λάθη γλωσσικά που γίνονται εν τη ρύμη του λόγου ή από εξωγενείς, ανεξέλεγκτους, παράγοντες, συγχωρούνται. Λάθη, όμως, που γίνονται από άγνοια, ενώ δεν θα έπρεπε, δεν συγχωρούνται. Π.χ., ο εγκληματίας καταζητείται δεν «αναζητείται». Η χρήση του τροπικού επιρρήματος άμεσα ως χρονικού – ο λαός λέει τρέξε αμέσως, δεν λέει τρέξε άμεσα. Ο Εθνικός Υμνος ψάλλεται, δεν τραγουδιέται. «11.30 το πρωί», δεν είναι πρωί. Τα μεσάνυχτα δεν είναι «βράδυ» και οι πρώτες πρωινές ώρες δεν είναι «αργά το βράδυ». Και όλα αυτά για να αποφύγουμε τα «αναθεματισμένα» καθαρευουσιάνικα π.μ. και μ.μ. Οι ξένοι, μη έχοντας δικά τους, υιοθέτησαν τα λατινικά a.m. (ante meridian) και p.m. (post meridian). Εμείς, ενώ είχαμε δικά μας («Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική» –Αξιον Εστί–, Ελύτης), τα απεμπολήσαμε.
