Κύριε διευθυντά
Ορθώς, ορθότατα αποφασίσθηκε η ίδρυση του μουσείου «Μαρία Κάλλας» δεδομένου ότι η τιμώμενη, Ελληνίδα ούσα, δοξάσθηκε από το παγκόσμιο κοινό για τις επιδόσεις στη μουσική εκείνη που δεν είχε την παραμικρή σχέση με τον Ελληνισμό, το όνομά της όμως ταυτίστηκε με την Ελλάδα, τη χώρα στην οποία γεννήθηκε.
Σαν είδος μουσικής, η όπερα δεν είναι μόνο να την ακούς, πρέπει και να τη βλέπεις και, σαν τέτοια, οι επισκέπτες του Μουσείου Κάλλας θα πρέπει να είναι σε θέση να παρακολουθούν τις σκηνικές δημιουργίες της Ελληνίδας ντίβας για τις οποίες υπερείχε των πολλών ανταγωνιστριών της. Τότε μόνο, και με τη γνώση της πλοκής μιας δεδομένης όπερας, θα μπορέσει ο επισκέπτης του μουσείου να αντιληφθεί το απαράμιλλον της γυναικός.
Μιας και μιλάμε για μουσική, δεν θα έπρεπε να σκεφθεί η πολιτεία να φτιάξει ένα μουσείο και για τον Δημήτρη Μητρόπουλο; Αυτόν τον ιεροφάντη της μουσικής, διεθνούς εμβέλειας κι αυτός, που όταν διηύθυνε δεν είχε ποτέ μπροστά του κάποια παρτιτούρα και που όποιος είχε την τύχη να τον δει στο κινηματοθέατρο «Ορφεύς» της οδού Σταδίου με τη Φιλαρμονική της Νέας Υόρκης, θα θυμάται για πάντα τις συσπάσεις του προσώπου του με τις οποίες επίσης διηύθυνε. Επειδή λοιπόν τόσο η Κάλλας όσο και ο Μητρόπουλος ήταν Ελληνες διαπρέψαντες παγκοσμίως, ρίχνω την ιδέα κοινού μουσείου και για τους δύο.
